تا اینکه کرونا آمدو اموری را تسهیل کرد که شاید غیرممکن جلوه می کرد؛ کاهش جدی آلودگی هوا و گازهای گلخانه ای را در پی داشت، کاهش فعالیت کارخانه‌ها و رفت ‌وآمد وسایل نقلیه از انتشار گازهای زیان‌بخش کاست و هوای شهرها تمیزتر شد به طوریکه تصاویر ماهواره­ ای کاهش آلودگی هوا در شهرهای پرجمعیت دنیا را در مقایسه با مدت مشابه نشان داد.

بماند که براساس اعلام منابع بهداشتی افرادی که در شهرهای آلوده زندگی می کنند بیشتر در معرض خطر ابتلا به ویروس کووید ۱۹ هستند چراکه قرار گرفتن طولانی مدت در معرض هوای بد باعث تضعیف سیستم ایمنی بدن می شود و این امر مبارزه با عفونت را سخت تر می کند.

حال بعد از شیوع کروناویروس در کشورهای مختلف و اعلام محدودیت های تماس با سطوح متفاوت، خانه امن ترین و بهترین مکان برای افراد به شمار می آید و رعایت محدودیت های اجتماعی و فیزیکی اهمیت فضای درون خانه و تأثیر روانی کالبد شهری را بر همگان اثبات کرد.

اینک باید بیش از پیش و با اتخاذ راهکارهایی همچون رنگ آمیزی خیابان ها، توجه ویژه به بُعد زیباشناختی جداره های شهری، فضای شهری را پویاتر و شادتر و با استفاده از گیاهان منطبق با آب و هوای محیط و یا اجبار به ایجاد بام سبز در ساختمان های بلندمرتبه ریه شهری را قوی تر کنیم و در بُعد اقتصادی با ایجاد و گسترش کسب و کارهای دورکار محور بالاجبار به سمت چیدمان جدیدی در دنیای معاصر باشیم تا باز شاهد استشمام بوی بهاری فرح بخش باشیم.

کرونا بالاخره با تمام معضلات، غم و غصه ها و مصایبش روزی از سطح هشدار خارج و تبدیل به بیماری بدون خطر جانی و قابل درمان خواهد شد اما باید با نگاه واقع بینانه به وضع موجود و برنامه ریزی برای آینده دچار تناقض دلتنگی برای آسمان صاف این روزها نشویم!

یادداشت از: میثم رضایی‌مظفر

انتهای پیام