در راستای مصاحبه با عکاسان خبری و مستند، درباره تجربه‌های شخصی آنها از ایام کرونا و لحظاتی که به ثبت رسانده‌اند، این بار تصمیم گرفتیم پای صحبت‌های مریم سعیدپور ـ عکاس ـ بنشینیم.

سعیدپور صحبت خود را با ایسنا این‌گونه آغاز می‌کند: با آغاز قرنطینه، عکاسی خود را آغاز کردم. تصمیم گرفتم روی موضوع قرنطینه خانگی کار کنم؛ زیرا برایم جذاب‌تر بود، رابطه انسانی نیز همیشه برایم دغدغه بوده است و از طرفی احساس می‌کردم به علت محدودیت‌های اعمال شده تا حدودی روحیه همه‌ی ما آسیب دیده است؛ البته پیشتر هم درباره رابطه انسانی مجموعه‌ای را کار کرده بودم ولی این بار با آغاز قرنطینه انسان‌ها محدود شدند، زمان خیلی کوتاه‌تری در بیرون از خانه خود سپری می‌کردند، معاشرت‌ها قطع و ارتباط آنها به اعضای خانواده‌شان ختم شد و از طرفی محدودیت‌های ایجاد شده برای افراد عجیب بود و نمی‌دانستند چگونه و تا کی می‌خواهند این ایام را سپری کنند؟

این عکاس ادامه می‌دهد: در ایام کرونا همه ما به یک‌باره با این موضوع روبه‌رو شدیم که در آینده چه بر سر روابط، کار و زندگی‌مان خواهد آمد؟ از آنجایی هم که این شرایط همچنان ادامه دارد و هر بار ما را با موضوعات جدیدتری روبه‌رو می‌کند، دوست دارم بدانم پس از پایان این دوره چه بر سر زندگی و روابط ما خواهد آمد؟ آیا همچنان می‌خواهیم فاصله‌ها را رعایت کنیم، آیا ترسی که در این مدت در ما به وجود آمد، درونی‌تر خواهد شد؟ و یا حتی از قبل آزادتر خواهیم شد؟ در نهایت می‌خواهم تغییراتی که روابط انسان‌ها پیدا خواهد کرد را به تصویر بکشم.

از او سوال می‌کنیم که سوژه‌های عکاسی خود را چگونه انتخاب کرده است؟ می‌گوید: فراخوانی را در صفحه اینستاگرام خود منتشر کردم و از مخاطانم درخواست کردم که اگر مایل هستند سوژه عکس‌هایم برای قرنطینه شوند. البته بیشتر افرادی که پذیرفتند مرا می‌شناسند.

«فضای قرنطینه برای شما به چه صورت بود؟» اظهار می‌کند: برایم خیلی عجیب بود و از محدودیت‌های ایجاد شده، خیلی ترسیده بودم؛ زیرا فردی هستم که همیشه با افراد مختلف به واسطه عکاسی در ارتباط هستم و در اجتماع حضور دارم.

مفهوم پنجره در تصاویر این عکاس

بیشتر تصاویر سعیدپور از فضای قرنطینه خانگی از پشت پنجره به ثبت رسیده‌اند. درباره این تصمیم توضیح می‌دهد: پنجره حکم یک حفاظ بین من و سوژه عکاسی‌ام را دارد. البته در این مدت به اهمیت پنجره پی بردم؛ زیرا افراد در مدت قرنطینه مدام از پنجره بیرون از خانه خود را نگاه می‌کردند؛ گویا پنجره تنها دریچه بین فضای داخل خانه و بیرون از آن بود.

او همچنین درباره عکس‌های خود می‌گوید که آنها را بر اساس واقعیت کارگردانی کرده است؛ درواقع پیش از آغاز عکسبرداری با سوژه‌های خود درباره حس و حال آنها در قرنطینه، کارهای روزانه‌ آنها و میزان ترسی که نسبت به این موضوع داشته‌اند، صحبت کرده و در نهایت در قاب پنجره آنها را کارگردانی کرده است.

آدم‌ها در دوران قرنطینه حرف‌های عجیبی می‌زدند

سعیدپور می‌گوید: در این مدت وقتی با آدم‌ها حرف می‌زدم، حرف‌های عجیبی از آنها می‌شنیدم، مثلا برخی می‌گفتند که احساس می‌کنند در حال بازگشت به خود و خلوت‌شان هستند، برخی از کند شدن ریتم زندگی خود لذت می‌بردند، بعضی‌ها دلشان برای شهر و آدم‌هایش تنگ شده بود و می‌خواستند بروند و شهرشان را پس بگیرند. یا مثلا خانمی را دیدم که قرار بود پیش از این شرایط، پیش همسرش که در خارج از کشور بود برود و با این اتفاق فکر می‌کرد دنیا به آخر رسیده است. این دست صحبت‌ها تجربه جالبی بود که با آدم‌ها به اشتراک گذاشتم؛ یعنی هم من از حس و حال خودم می‌گفتم و هم آنها هم از حال خود. در نتیجه احساس کردم پس از آن حالم خیلی بهتر شده و راحت‌تر می‌توانم با این اتفاقات کنار بیایم.

جالب‌ترین تصاویر؛ خیابان‌های پرترددِ خلوت شده بود

او همچنین درباره جالب‌ترین تصاویری که در مدت شیوع بیماری کرونا دیده است، می‌گوید: اینکه شهرهای شلوغ دنیا به یک باره خلوت شدند، احساس عجیبی بود و تصاویر خیابان‌های خلوت شده در همه جای دنیا منتشر شد. از همان ابتدا این عکس‌ها را دنبال می‌کردم و وقتی آنها را می‌دیدم با خودم می‌گفتم که ما تنها نیستیم.

این عکاس در پاسخ به اینکه شیوع بیماری کرونا چه تأثیری در آینده عکاسی خواهد داشت، گفت: پیش از شیوع این بیماری خیلی راحت کار می‌کردیم و آثارمان را در گالری‌ها به نمایش می‌گذاشتیم ولی همیشه این دغدغه را داشتیم که مخاطبانمان محدود هستند و دوست داشتیم مخاطبان بیشتری داشته باشیم. با شیوع این بیماری و آغاز قرنطینه، هنرمندان و مجموعه‌داران زیادی آثار خود را در فضای مجازی به نمایش گذاشتند و مخاطبان بیشتری نسبت به حالت عادی که به صورت حضوری به نمایشگاه‌ها می‌آمدند، از آثار بازدید ‌کردند. همچنین افراد زیادی به گپ و گفت‌های آنلاین پرداختند که شاید قبلا باید به صورت حضوری در آن محل حضور پیدا می‌کردیم و گاهی نمی‌توانستیم خودمان را به دلایل مختلف به آنجا برسانیم.

سعیدپور در پایان گفت: در تمام مدت به این فکر می‌کردم که کرونا پیش از اینکه جسم ما را هدف قرار داده باشد، روح و قلبمان را هدف قرار داده است و بیشتر از آنچه که به جسم خود می‌پردازیم باید به روح و قلب خود توجه کنیم.

انتهای پیام