دکتر مجید نورزوی در اختتامیه همایش کرونا و زندگی مومنانه با اشاره به پژوهش مذکور که از برگزیدگان همایش نیز بود گفت: پژوهش حاضر در راستای شناسایی عوامل تعیین کننده سرمایه اجتماعی در دوره شیوع کرونا در شهرستان شهرکرد انجام شد.

وی افزود: در این بررسی با به کارگیری رویکرد کیفی، به چارچوبی برای درک سطح کیفی زندگی شهروندان یا همان سرمایه اجتماعی در این دوره دست یافته شد.سطح سرمایه اجتماعی که نشان دهنده حقیقت داشته های افراد در زندگی اجتماعی آنهاست؛ موجب ارتقا یا نزول سرمایه اجتماعی در سطوح بالاتر ملی و بی نالمللی  خواهد شد. چرا که سرمایه اجتماعی به عنوان مفهومی که  قابلیت اثرگذاری بر عملکرد کشورها در حوزه های مختلف اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را دارد.

استاد دانشگاه معارف اسلامی شهرکرد بیان کرد: با سنجش نهادهای اجتماعی، هنجارها و روابط انسانی بر کم و کیف تعاملات اجتماعی می تواند به نتایج درخور توجهی دست زند. کشورها در هنگام مواجهه با شیوع بیماری می توانند با شناخت و تقویت مولفه های سرمایه اجتماعی بر بحران اجتماعی ناشی از آن بیماری که به مراتب دشواریهای سختتر از بیماری بر جامعه دارد، فائق آیند.

وی گفت: از این رو پیشگیری و کنترل بیماری در هنگام شیوع و در دوره های بعد از آن با سطح بندی سرمایه اجتماعی قابل پیشبینی خواهد بود. پژوهش حاضر عمده ترین ابعاد سرمایه اجتماعی در دوره کرونا را در شهرکرد به منظور بررسی سلامت اجتماعی و کنترل بر اضطراب اجتماعی حاصل از آن، سطح بندی نمود.

وی اظهارکرد: در این پژوهش پس از طرح و ترانویسی مصاحبه های نیمه ساختاریافته، داده های کیفی به روش تحلیل تماتیک استقرایی تحلیل و بدین ترتیب عوامل موثر بر سطح بندی سرمایه اجتماعی دسته بندی شد. یافته های حاکی است که سرمایه اجتماعی شهرکرد در دوره کرونا بر مبنای پنج تم اصلی یعنی اعتماد، عمل گرایی، مشارکت، همکاری و حمایت اجتماعی، قابل شناسایی است. اعتماد اجتماعی به عنوان کلیدی ترین سطح حاصل اعتماد در رابطه مردم و دولت است.

وی گفت: داده ها نشان داد که میزان بالایی از سطح اعتماد اجتماعی بین مردم شهرکرد با دولت میتواند نشان دهنده سرمایه اجتماعی بالا باشد که عمده ترین شکل آن حرف شنوی مردم در خصوص رعایت بهداشت و نکات ایمنی مرتبط با آن و همچنین اعتماد مردم به ارائه واقعیت ها در خصوص بیماری است. در تم دوم یعنی عملگرایی، پاسخ آری مردم به خواسته های ستاد در خصوص تعطیلی های شغلی و اجتماعی به منظور پیشگیری از گسترش مجدد بیماری  نشان داد که شهرکردیها از سطح عملگرایی اجتماعی خوبی برخوردارند. مشارکت اجتماعی نیز با سطحی مطلوب، عدم فعالیتهای اجتماعی و آیینی را میطلبید که مردم به خوبی پاسخگوی آن بودهاند. اما دو تم همکاری و حمایت اجتماعی به عنوان دو سطح دیگر از سرمایه اجتماعی شهروندان، پس از بررسی داده ها، نشان می داد که از سطح چندان مطلوبی برخوردار نبود. چرا که فعالیتهای خودجوش و مردمی که میتواند در بحران بیماری از بغرنج بودن آن بکاهد، چندان یافت نشد.
استاد دانشگاه معارف اسلامی شهرکرد اظهارکرد: در کل، یافته های پژوهش نشان میدهد که توفق بر بیماری کرونا نیازمند سطحی از سرمایه اجتماعی است که بتواند به طوری پیوسته با هم ارتباط پیداکند. پژوهش حاضر  در ساخت پیوستار سرمایه اجتماعی علاوه بر  بعد شهروندی  از ارتباط  متقابل  شهروند و دولت سخن گفته و آن را دوسویه یافته است. از این نظر تمام سطوح سرمایه اجتماعی در پژوهش جاری نیازمند همکاری متقابل بین شهروندان با دولت و نهادهای دولت ساخته همچون ستاد ملی مبارزه با کرونا، است.

انتهای پیام