فوتبال و فوتسال از جمله این عرصه های ورزشی هستند و زنان فوتبالیست و فوتسالیست کشور با عملکرد مطلوب و موفقیت های متعدد در عرصه داخلی و خارجی نگاه ها را به سمت خود متوجه کرده اند.

شبنم قلمی بانوی فوتبالیست استان مرکزی که به تازگی و پس از طی دوران مصدومیت به تیم افراز دورود در لیگ دسته اول فوتبال باشگاه های کشور پیوسته است، در گفت و گو با ایسنا از مشکلات فوتبال بانوان و از خواسته های این قشر می گوید.

مشروح گفت و گوی ایسنا با این فوتبالیست به شرح زیر است.

-خودتان را معرفی کنید.

شبنم قلمی هستم متولد ۱۳۷۴ در شهر اراک و حدود ۱۰ سال است که در رشته فوتبال فعالیت دارم.

-نحوه ورودتان به این رشته ورزشی چگونه بود؟

من از ابتدا هیچ مربی فوتبال یا فوتسالی نداشتم و هیچگونه کشف استعدادی نشدم. شروع کار من از زنگ ورزش مدرسه بود. به صورت ذاتی علاقه خاصی به فوتبال بازی کردن داشتم و هم کلاسی هایم را هم با خود همراه می کردم. سال ۸۹ بود که تیم مدرسه ما راهی مسابقات شهرستان اراک شد و خوشبختانه قهرمان شدیم و در همان مسابقات معلمان ورزش بازی من را دیدند و در مسابقات کشوری هم حضور پیدا کردیم.

اولین مربی شما چه کسی بود؟

بعد از مسابقات مدارس کشور، با خانم آجرلو آشنا شدم که برای من زحمت زیادی کشید و فوتسال خودم را مدیون او هستم. با تیم تکنیک اراک در مسابقات لیگ دسته سوم کشور شرکت کردیم و پس از اینکه خانم آجرلو شهر اراک را ترک کرد، به ناچار بدون مربی فعالیت خود را ادامه دادم.

-در چه تیم هایی سابقه بازی دارید؟

در فصل ۹۶-۹۵ با تم آذرخش تهران در لیگ برتر بانوان شرکت کردم که تجربه بسیار خوبی بود. در ادامه در فصل ۹۸-۹۷ با تیم علی آباد کتول در لیگ دسته دوم فوتسال حضور پیدا کردم که متاسفانه رباط داخلی پای چپم آسیب دید و به ناچار تمرینات بدنسازی را شروع کردم. امسال هم در لیگ دسته اول فوتبال با تیم افراز دورود قرارداد دارم و امیدوارم با این تیم راهی لیگ برتر شویم. مسابقات دسته اول به احتمال فراوان ۱۵ لغایت ۲۲ آبان در دو گروه و در شهرهای کرمانشاه و تهران برگزار می شود.

-چرا از استان مرکزی تیمی در لیگ های برتر یا دسته اول فوتبال بانوان حضور ندارد؟

تمایل قلبی من این است که روزی با نام استان مرکزی در لیگ های کشوری حضور یابم، اما متاسفانه حمایت خوبی از سوی اسپانسرهای مالی از فوتبال بانوان نمی شود و از مسئولان استان هم انتظار حمایت بیشتری داشته و داریم.

-در بحث آموزش به رده های سنی هم فعالیت دارید. در این خصوص چه فعالیتی دارید؟

خوشبختانه در این چند سال اقدام خوشحال کننده و با ارزشی که داشته ام، آموزش به دختران علاقه مند به فوتسال در رده سنی پایه بود که حدود ۴۰ دختر فوتسالیست در اراک با من کار کرده اند و خوشبختانه با تیم های پاس و اتحاد در اراک به قهرمانی رسیده ایم. مطمئنا در صورت حمایت، آینده بسیار خوبی در انتظار فوتسال و فوتبال بانوان استان خواهد بود.

-سقف خواسته های شما چیست؟

دوست دارم بهترین هافبک وسط ایران باشم و اگر شرایط فراهم شود دوست دارم لژیونر شوم. اگر هم حقم بود، تمام تلاشم را برای رسیدن به پیراهن تیم ملی خواهم کرد.

-مهمترین مسئله در مسیر توسعه فوتبال بانوان را چه می دانید؟

برخورداری از حامی مالی از معضلات قدیمی و همیشگی فوتبال بانوان است، زیرا این رشته نمی تواند حامیان مالی را برای سرمایه گذاری با هدف تامین هزینه های خود ترغیب کند. وقتی یک پروژه اقتصادی درآمدزا نباشد توجیه مناسبی هم برای جلب همکاری ندارد و در نتیجه به راحتی کنار گذاشته می شود در حالی که این مشکل با پخش تلویزیونی حداقل پنج دقیقه از مسابقات فوتبال تیم ملی و تیم های باشگاهی قابل حل است و این موضوع قطعا در توسعه فوتبال بانوان نقش بسزایی خواهد داشت.

-طرفدار کدام تیم فوتبال هستید؟

در بین تیم های ایرانی طرفدار پرسپولیس و در بین تیم های اروپایی طرفدار لیورپول هستم و امیدوارم پس از سال ها پرسپولیس به عنوان نماینده ایران عنوان قهرمانی آسیا را برای کشور کسب کند.

-از بین بازیکنان ایرانی بازی کدام بازیکنان را می پسندید؟

-در بین فوتبالیست های بانو بازی "مریم رهیده" را دوست دارم و در بخش آقایان هم بازی "احمد نورالهی، کمال کامیابی نیا و مهدی کیانی" را می پسندم.

-حرف آخر؟

امیدوارم روزی فرا برسد که فوتبال بانوان از تلویزیون پخش شود. الان دوندگی ما را کسی نمی بیند و مطمئنا هزاران بانوی مستعد در سطح کشور هستند که دیده نمی شوند. از ایسنا ممنونم که این وقت را در اختیار من قرارداد تا صحبت های بانوان فوتبالیست را به گوش مردم و مسئولان برسانم. متاسفانه در ۱۰ سال اخیر اولین مصاحبه ای است که از سوی رسانه های استان با من صورت می گیرد، در صورتی که در سایر استان ها با من مصاحبه و گفت و گو شده است.

از طرفی فوتبالیست های بانوان زمین تمرینی مناسبی ندارند و به شخصه در تمرینات پیش فصل و بین فصل نمی دانم کجا باید تمرین کنم و به ناچار در پارک های سطح شهر تمرین می کنم که البته هنوز فرهنگ برخورد درست با بانوان ورزشکار در محیط هایی همچون پارک های سطح شهر در بین برخی مردم جا نیفتاده و همین امر در حین تمرین مشکلاتی را ایجاد می کند.

انتهای پیام