پروفسور امیدعلی شهنی‌کرم‌زاده متولد سال ۱۳۲۳، ریاضیدان مطرح، نخبه خوزستانی و استاد بازنشسته دانشگاه شهید چمران اهواز است؛ از افتخارات این استاد برجسته می‌توان به دریافت جایزه ویژه ترویج علم و شناخته شدن به عنوان چهره برجسته کشوری یاد کرد. پرفسور کرم‌زاده همچنین عضویت در انجمن‌های ریاضی ایران، آمریکا، انگلیس و ژاپن را در کارنامه خود دارد. به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو، پای صحبت‌های این استاد برجسته ریاضی از دوران دانشجویی‌اش نشستیم.

علاقه به ریاضی

پروفسور امیدعلی شهنی‌کرم‌زاده در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: دوره ابتدایی و دبیرستان را در شهرستان مسجدسلیمان تحصیل کردم و با اینکه آن زمان مسجدسلیمان یک شهر کوچک و دورافتاده بود اما توانایی علمی معلمان و دانش آموزان واقعا بی‌نظیر بود؛ سطح سواد دانش آموزان در آن زمان حتی با سطح سواد دانش آموزان شهرهای بزرگ برابری می‌کرد. در سال ۱۳۴۴ یا ۱۳۴۵ در رشته ریاضی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. از همان دوره دبیرستان علاقه زیادی به ریاضیات داشتم و گاهی به بچه ها هم تدریس می‌کردم. در آغاز هر سال تحصیلی همیشه آماده بودم درحالیکه همکلاسی‌هایم کتاب‌های خود را دور می‌انداختند و میان دو سال تحصیلی کاملا وقفه می‌انداختند و مدتی طول می‌کشید تا اطلاعات قبلی خود را بازیابند. اما من همیشه آماده بودم و این مساله کمک می‌کرد تا اطلاعات ریاضی‌ام همیشه به‌روز باشد.

کلاسی با دانشجویانی بی‌نظیر

وی با اشاره به سطح سواد دانشجویان آن دوره، افزود: وقتی وارد دانشگاه تهران شدم با یک کلاس بی‌نظیر روبرو شدم؛ همه دانشجوهای برتر از سطح کشور در یک کلاس جمع شده بودند و فکر نمی‌کنم مانند آن کلاس اکنون بتوان یافت. آن موقع آزمون ورود به دانشگاه از کنکور فعلی قوی‌تر بود و اهمیت بیشتری داشت. همان اوایل ورود به دانشگاه هفت یا هشت نفر بودیم که علاقه خاصی به ریاضی داشتیم، بنابراین همدیگر را پیدا کردیم و همیشه با هم به بحث و گفت‌وگو می‌نشستیم. آن موقع بود که متوجه شدم هیچ کس از دیگری برتر نیست و هرآنچه که لازم بود درباره ریاضی می‌دانستیم و زمانی‌که استاد از ما مساله‌ای را می‌پرسید، هر کدام حداقل ۱۰ بار با آن مساله مواجه شده بودیم و کاملا آشنا بودیم.

کرم‌زاده ادامه داد: در دوره کارشناسی در دانشگاه تهران خاطرات بسیار خوبی داشتم و همه دوستان آن دوره، تحصیلات خود را تا دکتری در خارج و داخل از کشور ادامه دادند و به موفقیت رسیدند. پس از دوره کارشناسی، بورسیه تحصیلی دانشگاه اکستر انگلیس را گرفتم و دوره کارشناسی ارشد و دکتری را در آنجا گذراندم. در پایان نیز یک هفته پس از فارغ‌التحصیل شدن به ایران بازگشتم. به یاد دارم که پس از اتمام تحصیلاتم باانگیزه به خوزستان برگشتم و در دانشگاه جندی شاپور اهواز به مردم خدمت کردم؛ مردمی که برای ما زحمت کشیدند.

از خروج دانشجو از کشور جلوگیری شود

وی گفت: دولت باید زمینه‌ای فراهم کند تا از خروج دانشجوهای نخبه و استعدادهای جوان از کشور، جلوگیری شود. اگر امکانات به وجود آید، آن وقت می‌توان دانشجوهایی که از کشور خارج می‌شوند و بازنمی‌گردند را سرزنش کرد و همچنین ثروتمندان وقتی از کشور خارج می‌شوند را باید سرزنش کرد؛ این اشخاص اگر به کشور بازگردند، می‌توانند منشا خیر باشند. افرادی که ثروت خود را از این مملکت به دست آورده‌اند حق ندارند آن را خارج از کشور هزینه کنند. باید از خود بپرسیم که چه کسی قرار است به مملکت خدمت کند و در کشور بماند؟ خود افراد باید به این مساله بیشتر فکر کنند و دولت نیز باید چاره‌ای بیاندیشد زیرا اگر همه متخصصان از کشور خارج شوند، چه کسی می‌تواند کشور را مدیریت کند؟

 مفهوم "شاگرداولی" باید عوض شود 

این ریاضیدان برجسته تصریح کرد: درباره موفقیت باید یک چیز بگویم؛ لازمه موفقیت تنها علاقه و پشتکار است. درست است که من شاگرد اول بودم اما اعتقادی به شاگرد اول بودن ندارم، زیرا معتقدم که باید سیستم آموزشی ما first class باشد، یعنی دسته اول. به این معنا که دانشجوهای معدل ۱۸ به بالا همگی شاگرد اول هستند و به این ترتیب ممکن است ۶ نفر همزمان شاگرد اول شوند. من با اینکه در دوره کارشناسی شاگرد اول دانشگاه تهران شدم اما همکلاسی‌هایم نیز مثل من بودند. باید در کشور ما مفهموم شاگرد اولی عوض شود؛ چون شاگرد اولی بودن ممکن است افراد را خودخواه بار بیاورد و فکر کنند که توانایی منحصر به فرد دارند. از طرفی دیگر خانواده ها هم به دنبال شاگرد اول شدن بچه‌هایشان هستند، به این ترتیب شاگرد اول باید جای خود را به دسته اول بدهد.

علاقه و پشتکار دانشجو، مهم‌تر از استعداد

کرم‌زاده با بیان اینکه دانشجویان بدانند که اصلا مفهومی به اسم استعداد و توانایی معنا ندارد مگر اینکه علاقه و پشتکار وجود داشته باشد و هرکس به حرفه و رشته خود عرق بورزد در آن کار موفق می‌شود، گفت: اگر دانشجویی در یک مقطع خوب ندرخشید نباید دست از علاقه خود بکشد. مریم میرزاخانی در خاطرات خود گفته بود که همیشه دوست داشت نویسنده رمان باشد زیرا نمرات خوبی در ریاضی کسب نمی‌کرد؛ اما بعدا المپیاد باعث علاقه‌مندی‌اش به ریاضی شد و در نتیجه اولین زن در جهان شد که برترین جایزه ریاضیات را به دست آورد. اگر داستان زندگی بزرگان علم را بخوانیم، متوجه می‌شویم که بسیاری از آنها در زمان کودکی بچه‌های موفقی نبودند، بنابراین نمره و معدل، موفقیت را تضمین نمی‌کند. البته کسب نمره برتر خوب است اما نبود آن نیز به معنای موفق نشدن نیست.

دانشجو مورد اعتماد مردم است

وی ادامه داد: روز دانشجو به دلیل یک جریان سیاسی نامگذاری شد و فکر می‌کنم تنها کشوری هستیم که روز دانشجو داریم. ثبت ۱۶ آذر به نام روز دانشجو نشان‌دهنده جایگاه ویژه دانشجو در جامعه است. دانشجو مورد اعتماد مردم است زیرا جامعه می‌داند دانشجو به دنبال منافع شخصی خود نیست و درحال فراگیری علم برای خدمت به کشور است و هیچ وقت طرفدار دسته‌های سیاسی و جناح‌ها نبوده و نیست.

وی در پایان با اشاره به تاثیر منفی کرونا بر دانشجویان، گفت: بر خلاف اینکه بسیاری فکر می‌کردند کرونا باعث جمع شدن دانشگاه‌ها و از بین رفتن مفهوم دانشگاه می‌شود اما درست است که دانشجو حضور فیزیکی ندارد ولی حضور معنوی دارد. حضور جوانان در دانشگاه باعث تبادل نظرات و هم‌فکری می‌شود که کرونا متاسفانه این ارتباط را از بین برده اما نباید ناامید شد، زمان می‌گذرد و تا چند وقت دیگر واکسن کرونا وارد می‌شود و دانشجو به دانشگاه بازمی‌گردد و فعالیت‌ها مانند گذشته از سر گرفته می‌شود.

انتهای پیام