مظفر سالاری در نشست تخصصی نقد و بررسی رمان  مرا با خودت ببر که در انتشارات به‌نشر مشهد برگزار شد، اظهار کرد: رمان مرا با خودت ببر داستانی از زندگی جوادالائمه(ع) است و درونمایه این کار به این می‌پردازد که امام با آگاهی به تمام کارهای افرادی که اطراف ایشان هستند، اشراف کامل دارد.

وی افزود: در حقیقت داستان نوشتن کار بسیار سختی است؛ به ویژه اگر مضمون دینی داشته باشد و ویژه‌تر اینکه راجع به ائمه(ع) باشد و بخواهیم مخاطب را جذب این نوع داستان‌ها کنیم. انسان بالاتر از این سعادت نمی‌تواند پیدا کند که به قرآن و اهل بیت(ع) خدمت کند و امیدواریم که ائمه(ع) هم به ما کمک کنند و بتوانیم آثار زیادی را در این حوزه تولید کنیم.

سالاری تصریح کرد: ما باید آثاری را به رشته تحریر در آوریم که متناسب با سبک زندگی و باورهایمان باشد.

این نویسنده با اشاره به عامل مهمی که او را به نوشتن چنین کتابی واداشت اظهار کرد: یکی از کارهایی که باعث شد این کتاب را بنویسم، این بود که در نمایشگاه کتاب دوست عزیزی به من پیشنهاد داد که کتابی در مورد دردانه امام رضا(ع) بنویسم؛ این در حالی بود که من سوژه‌ای را در این راستا داشتم و تشویق شدم سوژه را گسترش دهم و در نهایت نیز این کتاب را بنویسم. امیدوارم که خداوند توفیق خدمت به قرآن و ساحت اهل بیت(ع) را به ما عنایت کند.

«مرا با خودت ببر» روایتی ناب‌از اصول کافی

سعید طاووسی، پژوهشگر نیز در ادامه این نشست عنوان کرد: کتاب مرا با خودت ببر روایتی ناب از اثر مرحوم شیخ کلینی به نام کافی است که به صورت داستان گسترش یافته و همین موضوع را می‌توان یکی از نکات مثبت این کتاب به‌شمار آورد.

وی افزود: نوشتن رمان دینی در حوزه اهل بیت(ع) کار دشواری است زیرا ضوابط شرعی وجود دارد و ائمه(ع) نیز متعلق به همه هستند و به همین جهت تمام افراد حساسیت خاصی نسبت به این بزرگواران دارند. بر همین اساس کار نوشتن در این حوزه را سخت می‌کند؛ این در حالی است که ما می‌توانیم به موضوعات دیگری بپردازیم که هیچکس نسبت به آن حساسیت نداشته باشد.

این پژوهشگر بیان کرد: با خواندن تاریخ این موضوع به ذهنمان نمی‌رسد که راجع به ائمه بنویسیم و افرادی هستند که شاید گاهی ما را از این کار منع می‌کنند. چه بسا از این جهت که احساس می‌کنند طبعاتی به همراه خواهد داشت و برخی‌ ترجیح می‌دهند که موضوعات دیگری را برای نوشتن انتخاب کنند.

طاووسی خاطرنشان کرد: رمان دینی نباید اینگونه باشد که کتابی از زبان معصومین(ع) نوشته شود و از طرفی هم نباید اینگونه باشد که چیزی در این حوزه نوشته نشود. این در حالی است که باید به نویسندگان اجازه داده شود که در این حوزه بنویسند و آثارشان مورد نقد و بررسی قرار گیرد و با این کار اجازه دهند که این مسیر رشد کند. چرا فکر می‌کنید که مطلب جذاب و داستان قابل تبدیل به رمان در منابع ما وجود ندارد؟ معمولا کتاب‌های چاپی که در دسترس همه ماست مطالب زیادی راجع به پیامبر اکرم(ص) و اهل بیت(ع) دارد که کمتر شنیده شده و می‌توانند موضوعات جذابی برای نوشتن یک کتاب باشند و نویسندگان می‌توانند این مطالب را تبدیل به رمان و مجموعه داستان کنند و آقای سالاری دقیقا همین کار را انجام دادند و در حقیقت این روایتی که ایشان در کتاب مرا با خودت ببر به آن اشاره کرده‌اند، روایتی نیست که از خودشان نوشته باشند بلکه روایتی است که از کتاب کافی مرحوم شیخ کلینی که آن را پیدا و به رمانی فاخر تبدیل کرده است.

وی ادامه داد: در واقع مطالب بسیار زیادی برای امام هادی(ع)، امام جواد(ع) و امام سجاد(ع) وجود دارد که نویسندگان ما می‌توانند آن‌ها را پیدا و داستان‌های فاخری را خلق کنند و این دقیقا همان کاری است که آقای سالاری برای این کتاب خود انجام دادند.

این پژوهشگر تاریخ بیان کرد: رمان به فهرست منابع و پاورقی نیازی ندارد و این کتاب نیز این قاعده را رعایت کرده است اما طرح پشت جلد کتاب مناسب این کتاب نیست و خواننده را ترغیب به خواندن این کتاب نمی‌کند که این موضوع مربوط به ناشری است که این کتاب را چاپ کرده است و نویسنده هیچگونه دخل و تصرفی در آن ندارد.

طاووسی عنوان کرد: نکته خوبی که می‌توان در این کتاب به آن اشاره کرد، این است که فضای آن دوره به خوبی نشان داده شده و این امر حاکی از آن است که مولف مطالعه دقیق تاریخی داشته اما از طرفی برخی صحبت‌ها در این کتاب آورده شده که از زبان شخصیت‌ها بیان شده که در حقیقت این صحبت‌ها می‌تواند کذب باشد اما خواننده گمان می‌کند که این گفتارها واقعیت دارد ‌و به همین جهت شبهاتی را در ذهن خواننده ایجاد می‌کند.

این پژوهشگر تاریخ بیان کرد: از نکات خوب دیگر این کتاب می‌توان به این موضوع اشاره کرد که در دوره عباسی برچسب‌هایی بر روی افراد زده می‌شد و آقای سالاری نیز در کتاب خود به این برچسب‌ها به خوبی اشاره کرده‌اند که به نوعی می‌توان از نکات برجسته این کتاب به‌شمار آورد.

مهم‌ترین خلاء در عرصه ادبیات داستانی شخصیت‌شناسی شیعیان است

امید حسینی‌نژاد، روزنامه‌نگار و پژوهشگر نیز در بخش دیگری از این نشست اظهار کرد: کتاب مرا با خودت ببر تاریخ به روایت رمان است. کار ساده‌ای نیست که مستندات تاریخی را با بیانی زیبا و جذاب بنویسیم تا مخاطب را تا پایان کتاب همراه کنیم و مخاطب مشتاق باشد تا پایان کتاب را بخواند. به واقع باید بگویم که این کتاب از فضاسازی بسیار خوبی برخوردار است و توانسته است این کار سخت را به خوبی برای مخاطب ترسیم کند و به نوعی در این کتاب نیز می‌توان رد پایی از اعتقادات نویسنده را هم مشاهده کرد.

وی افزود: مراوداتی که میان شیعیان و اهل سنت در این کتاب آمده نیز کار خوبی است و دقیقا همین موضوع را می‌توان در کتاب رویای نیمه‌شب هم شاهد بود و در حقیقت فضای این مراودات به خوبی بیان شده است. در حقیقت مهم‌ترین خلائی که در عرصه ادبیات داستانی با آن مواجه هستیم، شخصیت‌شناسی شیعیان و به نوعی بزرگان شیعه است اما در این کتاب این شخصیت‌شناسی وجود دارد؛ این در حالی است که اگر این موضوع را در ادبیات داستانی خود بگنجانیم، می‌تواند کارهای بسیار ارزشمندی تولید کرد.  

انتهای پیام