به نقل از ویفروم، همه این موارد در پس زمینه‌ای از همه‌گیری بیماری کووید- ۱۹ پنهان شده است به همین دلیل سیستم‌های مراقبت بهداشتی و اقتصادهای جهانی در تلاش برای بهبودی هستند. جهان در حال تغییر است در نتیجه، رویکرد ما به مراقبت‌های بهداشتی نیز باید تغییر کند.

اگر این بیماری همه‌گیر چیزی به ما آموخته این است که سلامتی دیگر مجموعه‌ای از علائم نیست که به صورت جداگانه درمان شوند. سلامتی به‌طور جدایی‌ناپذیری با دنیای اطراف ما مرتبط است. برای مثال، آلرژی دیگر فقط بیماری فصلی نیست زیرا تغییرات آب‌وهوایی به طولانی‌تر شدن فصل گرده‌ها کمک می‌کند و بر فراوانی و شدت آسم و آلرژی تأثیر می‌گذارد.

ما به سلامت روده خود که هورمون‌ها، خلق‌وخوی و سیستم ایمنی را تنظیم می‌کند، توجه کافی نداریم. به گفته سازمان جهانی گوارش (WGO) یک سوم جمعیت جهان برخی از علائم گوارشی را دارند که شایع‌ترین آنها نفخ و یبوست است. یکی از بیماری‌های گوارشی که کمتر تشخیص داده شده، سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS) است و تخمین زده می‌شود که ۱۰ تا ۱۵ درصد از جمعیت جهان از این بیماری رنج می‌برند و از آنجایی که کشورهای بیشتری رژیم غذایی و سبک زندگی ناسالم را اتخاذ می‌کنند، افزایش در میزان شیوع این بیماری انتظار می‌رود.

شرایط رایج درد، از سردرد تا کمردرد، تأثیر نامطلوبی بر کار دارد. از دست‌دادن زمان تولیدی ناشی از شرایط درد رایج در بین کارگران فعال، حدود ۶۱.۲ میلیارد دلار در سال در ایالات‌متحده هزینه در بر دارد. بر اساس مطالعه بار جهانی بیماری در سال ۲۰۱۷، کمردرد همچنان دلیل اصلی سال‌های از دست رفته به دلیل ناتوانی، در سراسر جهان است که حدود یک نفر از هر ۱۰ نفر را آزار می‌دهد.

آلرژی، یبوست و درد نمونه‌هایی از شرایط رایج و روزمره هستند که توسط سبک زندگی و محیط تشدید می‌شوند. با این حال، در این همه‌گیری، شاهد تغییری در رفتار بوده‌ایم که در آن افراد، بیش از هر زمان دیگری، مایل هستند که نقشی فعال در سلامت و رفاه خود داشته باشند. برای حفظ و تقویت این رفتار، دولت‌ها و صنایع باید آینده‌ای را بسازند که مردم را به سمت خودمراقبتی فعال توانمند کند.

سازمان بهداشت جهانی می‌گوید: مراقبت‌های بهداشتی اولیه، مراقبت‌های بهداشتی با هدف سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد در زندگی است و شامل توانمندسازی افراد، خانواده‌ها و جوامع برای مراقبت از سلامت خود می‌شود.

برای رسیدن به این هدف، سازمان‌های بهداشت و درمان باید با هدف رهبری کنند. ما برای حمایت از خودمراقبتی به سیاست‌ها و مقررات مراقبت‌های بهداشتی منسجم نیاز داریم. دولت‌ها و مقامات بهداشتی باید قدرت توانمندسازی شهروندان برای مراقبت از خود را به رسمیت بشناسند زیرا در نهایت مزایای اجتماعی و اقتصادی عظیمی از جمله بهبود کیفیت زندگی، افزایش بهره وری و کاهش فشار منابع مالی را به همراه دارد.

رساندن سلامت به دست مردم در سراسر جهان نه تنها به معنای مراقبت بهتر از خود بلکه برای سیاره ما نیز مفید است و به ابتکاراتی نیاز دارد که می‌تواند مانند برنامه‌ای باشد که دانش‌آموزان را قادر می‌سازد تا ارتباط خود را با زمین بازی ادامه دهند و از سلامت جسمی و روانی خود حمایت کنند.

مثال دیگر اینکه، یک موسسه خیریه بازسازی محیط‌زیست، به عنوان بخشی از تعهد خود به سبز کردن مجدد شهرها و فضاهای شهری، نقشه راه دقیقی را به سمت بی‌طرفی کربن تعیین کرده است. این شامل طیف وسیعی از ایده‌های نوآورانه مانند نصب پنل‌های خورشیدی در تأسیسات تولید است. چنین ابتکاراتی به ما کمک می‌کند به بی‌طرفی کربن برسیم، ردپای زیست‌محیطی خود را محدود کنیم و مشخصات زیست‌محیطی محصولات را بهبود ببخشیم.

ابتکار دیگر، پروژه‌ای با هدف بازسازی زمین‌های بسکتبال عمومی درون شهر است که به ورزشکاران جوان این فرصت را می‌دهد که برای تمرین، تفریح و ملاقات با بچه‌های دیگر دورهم جمع شوند. این امر نقش حیاتی گرد هم آوردن جوامع از طریق فعالیت‌های سالم را برجسته می‌کند.

در این مواقع نامطمئن، خودمراقبتی بهتر، با اطمینان به بشر کمک می‌کند که در نهایت از «من» به «ما» فراتر رود. همچنین اقدامی هدفمند است که مردم امروز خواستار آن هستند و صنعت مراقبت‌های بهداشتی مصرف‌کننده به این امر متعهد است و می‌توانیم با مشارکت دولت، جامعه مدنی، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی و شرکای صنعت کارهای بیشتری در این زمینه انجام دهیم.

انتهای پیام