اسرافیل شیرچی دلیل ضعف برخی جشنوارههای هنرهای تجسمی را سهل انگاریهای مدیریتی در این حوزه دانست.
این هنرمند خوشنویس در گفتوگو با خبرنگار تجسمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، دربارهی برگزاری جشنوارههای متعدد تجسمی گفت: در طول سالهای گذشته در برپایی برخی جشنوارهها با نوعی سهل انگاریهای مدیریتی مواجه بودهایم.
اگر ایرادات فرهنگی این کارها برطرف نشود، برپایی نمایشگاههای این چنینی کار سترگی نخواهد بود و صرفا تبدیل به نمایشی برای مطرح شدن مدیران میشود. در این صورت هنرمندان پیشرو و مطرح نیز در آنها شرکت نمیکنند و کیفیت نمایشگاهها پایین میآید.
او افزود: هنر منبع الهام و عاطفه است که باید به وسیلهی هنرمند به ثبت برسد. در قرن حاضر نیاز ما به هنرهای تجسمی به خصوص خوشنویسی، نگارگری و حتی معماری بیشتر شده است. همین مسئله توجه به ارتقای هنرهای تجسمی را بیشتر میکند. متاسفانه بیشترین توجه مدیران این حوزه به آدمهایی است که اصلا هنرمند نبوده و صرفا «شومن» هستند. بخش عمدهای از سرمایه گذاریها روی حوزههایی مانند سینما است. حتی رسانههای ما اعم از روزنامهها، مجلات و خبرگزاریها نیز در پرداختن به هنرهای تجسمی از موضع ضعف عمل کردهاند.
شیرچی تاکید کرد: کار فرهنگی را باید به آدمهای فرهنگی سپرد تا یک پیوند ناگسستنی در حوزهی هنر به وجود بیاید. مدیری که در بخش صنعت و معدن تخصص دارد، نمیتواند مدیریت هنری موفقی داشته باشد. به اعتقاد من افرادی باید برای پستهای مدیریتی در بخش هنر گمارده شوند که قدر هنر فاخر هنرمندان بزرگ کشور را بدانند. در این صورت است که هنرهای تجسمی حرفی برای گفتن خواهد داشت.
او در ادامه به تاریخچهی برگزاری نمایشگاههای هنری اشاره و اظهار کرد: برپایی نمایشگاههای آثار هنری از قدیمیترین کارهایی است که در طول تاریخ هنر انجام میشده و نقاشانی مانند گوگن در اروپا از نقاشیهای خود نمایشگاه میگذاشتند. در کشور ما هم بینالها و نمایشگاههایی برپا میشد که پس از پیروزی انقلاب توجه به بعد معنوی هنرهای تجسمی باعث شد به مناسبتهای مختلف نمایشگاهها و جشنوارههایی برپا شود.
این هنرمند خوشنویس ادامه داد: پایهگذاری چنین جشنوارههایی باید بر اساس کشف استعدادها و تکریم و تشویق هنرمندان باشد. به طوری که هنرمندان به این باور برسند که آثارشان در صورت داشتن مولفههای یک اثر هنری واقعی مورد تمجید قرار میگیرد.
شیرچی همچنین دربارهی بیتوجهی به برخی از هنرهای تجسمی گفت: هنرهایی مثل مجسمهسازی و خط در کشور ما بسیار مهجور هستند. چرا نباید در میادین شهر از هنر مجسمهسازان مطرح برای زیبایی استفاده کنیم؟ چرا باید مجسمهی ابوعلی سینا که دانشمند ایرانی است در کشورهای دیگر در میادین و معابر نصب شود؟
او در پایان خاطرنشان کرد: بیتوجهی به همین مسائل است که باعث شده کشورهایی که زمانی پادوی فرهنگی و هنری ایران محسوب میشدند، امروز میزبان مهمترین و اصلیترین جشنوارهها و نمایشگاههای هنری باشند.
انتهای پیام


نظرات