سعید راد (اسکندر) فریاد می‌کشد: اینجا مقام مسئول کیه؟
پرویز پرستویی (رزمنده): مقام نداره! مسئول منم!
اینکه یک فرمانده داشتن مقام، منصب، پست و جایگاه را کنار می‌گذارد و می‌گوید «مقام نداره» و بعد خود را چنین معرفی می‌کند «مسئول منم»، یک مسلک متعالی است که در میان بزرگان دین و انقلاب به وفور وجود داشت. چنان چه بنیان‌گذار کبیر انقلاب حضرت امام خمینی (ره) بارها خطاب به مردم تأکید داشتند که «من آمده‌ام که به شما خدمت بکنم، من خادم شما هستم، آمده‌ام که بزرگواری شما را حفظ کنم».
طبق این تأکید بنیان‌گذار کبیر انقلاب ویژگی خادم، این است که با مردم و در کنار مردم باشد و درد آنها را بفهمد، خادم مردم بودن به شعار نیست بلکه به پیمودن راه امام راحل است که خادم واقعی مردم بود و قلبش برای مردم می‌تپید و تا آخرین لحظه عمر ساده زیستن را رها نکرد.
آری، در نظام جمهوری اسلامی مدیر و رئیس معنا ندارد چرا که این واژگان بار معنایی متغیری دارند و می‌تواند آثار خود را داشته باشد، رئیس و مدیر حس ریاست و دستور دادن و زیر باد کولر نشستن را در افراد زنده می‌کند اما واژه مسئول زیبنده تمامی افراد خادم انقلابی است، این واژه نشان از مسئولیت داشتن افراد دارد و مسئول را به پاسخگویی ترغیب می‌کند، لذا پیشنهاد می‌شود زین پس تمامی مسئولان محترم نظام جمهوری اسلامی خود را در عناوین نه مدیر و رئیس بلکه مسئول معرفی کنند و در جامعه نیز به‌جای واژگانی چون «رئیس» و «مدیر» بگوییم «مسئول».
در دوران دفاع مقدس فرماندهان ارشد انقلابی با الهام از سیره بزرگان دین و انقلاب خود در خط مقدم حاضر بودند و رزمندگان نیز با دیدن مقاومت و ایستایی فرماندهان خود شجاعت پیدا کرده و در مقابل دشمن می‌ایستادند. شهید مدافع حرم قزوینی «حمید سیاهکالی مرادی» که بنا به تأکید مقام معظم رهبری باید زندگی‌اش در تاریخ ثبت شود چه زیبا گفت در نظام جمهوری اسلامی «برو» نداریم بلکه همه «بیا» است، مسئولی که خود پیش تاز است و در خط مقدم کار و تلاش قرار می‌گیرد می‌تواند باقی مردم را نیز به حضور در میدان بطلبد اما مسئولی که در پشت‌صحنه با تکیه بر صندلی خود دستور رفتن می‌دهد نمی‌تواند از مردم نیز انتظار حرکت لازم را داشته باشد. پس بیایید نماینده مسئولی را انتخاب کنیم که جلودار شده و با رمز «بیا» در مقابل برخی که نشسته‌اند و می‌گویند «برو» بایستد.
اکنون که ۴۱ سال از پیروزی انقلاب اسلامی گذشته و وارد چهلمین و دومین سال عمر انقلاب شده‌ایم و در روزهای آتی برگ دیگری از افتخارات انقلاب اسلامی درانتخابات یازدهم مجلس شورای اسلامی رقم می‌خورد، شایسته است تأملی بر این نکته داشته باشیم کسانی که در این سال‌ها در مناصب مختلف نظام برآمده از این انقلاب قرار داشتند و دارند چه میزان به این سیره رفتاری اهل‌بیت (ع) و بزرگان دین و انقلاب از جمله امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی اقتدا کرده و واقعاً خادم ملت بوده‌اند؟!
توجه به حضور مسئولان در هر جایگاهی که قرار دارند در پای میز خدمت و پاسخگویی به مردم همچنین مدیریت جهادی باید به‌صورت عملی مورد توجه باشد نه به حرف و تبلیغ و شعار و ژست‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای. نباید پست‌های مدیریتی باعث شود آنها مسئولیت اصلی خود که خدمت به مردم است را فراموش کنند بلکه با عمل خالصانه خود باید آستین همت را بالا زده و با قرار گرفتن در متن امور به‌جای پشت میزنشینی و زدن حرف‌های قشنگ، ثابت کنند که یک مدیر انقلابی هستند.
امیرالمؤمنین امام علی (ع) در فرمان خود به مالک اشتر به‌عنوان استانداری مصر و نامه خود به استاندار بصره درباره ویژگی‌های کارگزاران تأکیدات بسیار دارد که می‌توان گفت این تأکیدات مولی‌الموحدین علی ابن ابی‌طالب (ع) تنها خطاب به آنها نیست بلکه خطاب به‌تمامی مسئولان امروز کشور اعم از مسئولان قوای سه‌گانه، مسئولان کشور نیز هست، از این رو زیباست اگر این تأکید امام تابلو شده و در جلوی چشمان مسئولان باشد تا بدانند مسئولیتی که بر عهده دارند چقدر بار گران‌قیمتی است.
در ادامه مسیر قطار انقلاب اسلامی لازم است همه مسئولان نظام جمهوری اسلامی به ارزیابی عملکرد خود پرداخته و اگر فاصله‌ای بین خود و مردم می‌بینند تلاش و همت کنند تا در راستای کم کردن این فاصله‌ها قدم بردارند تا به سیره اهل‌بیت و بزرگان انقلاب و شهدا نزدیک شوند، بی‌شک این بهترین هدیه مسئولان به خود و مردم و بهترین خدمت به‌نظام جمهوری اسلامی خواهد بود. چنانچه سردار شهید حاج قاسم سلیمانی نیز با تأکید بسیار بر مردم‌داری در وصیت‌نامه خود در این خصوص چنین نوشته‌اند «در دوره حکومت و حاکمیت خود در هر مسئولیتی، احترام به مردم و خدمت به آنان را عبادت بدانید و خود خدمتگزار واقعی، توسعه‌گر ارزش‌ها باشید، نه با توجیهات واهی، ارزش‌ها را بایکوت کنید».
عرصه‌های خدمت بسیار است و یکی از آنها مجلس شورای اسلامی به‌عنوان قوه مقننه است؛ در جمعه پیش رو بستر امتحانی بزرگ به نام انتخابات یازدهم ما را به میدان حضور و مشارکت حداکثری در پای صندوق‌های رأی می‌طلبد، امتحانی بزرگ که در آن رأی دادن به کاندیدای اصلح بسیار حائز اهمیت است، باید نام اصلحی را در برگ رأی خود بنویسیم که بتواند در کنار دیگر نمایندگان سرعت رشد و تعالی انقلاب اسلامی را در حوزه‌های مختلف افزایش دهد و با کار و خدمت دلسوزانه و مسئولانه امید را در دل‌ها روشن‌تر سازد.
بدانیم امروز در آستانه ورود به دومین سال از گام دوم انقلاب ما نه به مدیر و رئیس بلکه به مسئولان دلسوز و خدمت‌رسان نیازمندیم. چه زیباست اگر این فرهنگ متعالی بار دیگر احیا و به‌عنوان یک مسیر روشن و درخور برای نسل آینده نیز نهادینه شود. به‌راستی چه کسی تابوی این عناوین اغواگرانه را خواهد شکست؟!
انتهای پیام
نظرات