غزاله اسدپور در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سوزاندن آثار به جای مانده مزارع پس از برداشت محصول، سنت نادرستی است که هنوز در بین برخی از کشاورزان مرسوم است.

وی با بیان اینکه این عمل برای خاک ضررهای فراوانی دارد، افزود: با توجه به این‌ که مزرعه، اکوسیستمی طبیعی است و موجودات زنده ذره‌بینی مانند قارچ‌ها و کرم‌ها که موجب تولید مواد مغذی برای خاک کشاورزی می‌شوند در آن وجود دارند، آتش زدن بقایای محصولات، موجب نابودی این میکروارگانیسم‌ها و در نتیجه کاهش مواد مغذی خاک می‌شود.

کارشناس زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی بیان کرد: سخت‌تر شدن خاک بر اثر گرما و ایجاد سله که مانع جوانه‌زدن بذرها و استقرار بوته‌ها و گسترش ریشه می‌شود، از معایب سوزاندن مزارع است.

اسدپور یادآور شد: در نتیجه این عمل، خاک در معرض فرسایش آب و هوا قرار می‌گیرد و با از بین رفتن لایه‌های خاک زنده، زمین قدرت حاصلخیزی و تولید محصول را از دست می‌دهد.

 وی بیان کرد: بر اساس ماده 45 قانون حفظ و احیاء منابع طبیعی، آتش زدن نباتات در مزارع و باغات، داخل یا مجاور جنگل بدون اجازه و نظارت ماموران جنگلبانی ممنوع است.

کارشناس زراعت سازمان جهاد کشاورزی خراسان جنوبی خاطرنشان کرد: لازم است کشاورزان با بهره‌گیری از اصول علمی و استفاده درست از روش‌های تخصصی باعث باروری بهتر خاک و گیاهان شوند.

انتهای پیام