امروز روز خبرنگار است و شاید اگر بیماری کرونا نبود؛ شلوغ ترین روز کاری‌ام بود روزی که اکثر مسئولین دستگاه‌های اجرایی در محل خبرگزاری حاضر می‌شدند، اما امسال بیماری کرونا بسیاری از مناسبت‌ها و فعالیت‌های اجتماعی را تحت تاثیر قرار داده است؛ از تعطیلی بسیاری از فعالیت‌های ورزشی و اجتماعی تا تبعات اقتصادی بر خانوارها به دلیل بیماری کرونا. شاید بتوان گفت سال ۹۹ هجری شمسی منحصربفرد ترین سال در قرن اخیر باشد.

به گزارش ایسنا، شاید کمتر کسی فکر می‌کرد بیماری همچون کرونا ظهور و بروز کند و اینگونه مردم قرن ۲۱ ام را تحت تاثیر قرار دهد.

امروز در مسیر خبرگزاری موضوعات زیادی فکرم را مشغول کرده بود. کودک کاری با یک گاری چندین برابر وزنش ضایعات جمع‌آوری می‌کرد، دختر فال فروش پشت چراغ قرمز یا آن پیرزن که در سطل زباله دنبال جمع‌آوری ضایعات بود. در کنار اینها ساختمان چند طبقه با نمای بسیار شیک و چندین خودروی چند میلیاردی بیرون پارک شده بود. واقعا در این تضادها و اختلافات طبقاتی زندگی آدم قرن حاضر را با چالش‌هایی روبرو کرده است.

در مسیر راننده تاکسی بر خلاف همیشه که بحث‌های سیاسی می‌کرد حرف نان داشت؛ او درد آن پسر بچه، دخترک و پیرزن را دید و از مسئولین گلایه داشت. رادیو تاکسی حرف‌ها و اختلاف نظر مجلس و دولت را با آب و تاب تعریف می‌کرد؛ داشتم این موضوعات را در ذهن خود مرور می‌کردم. واقعا رسالت من به عنوان یک خبرنگار با توجه به شرایط موجود چیست؟

خروج آمریکا از برجام، تصویب نشدن لوایح fatf در کش و قوس‌های مجلس، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت ورود ارز به کشور را مشکل کرده است، شاید برای اولین بار باشد که فروش نفت به عنوان یکی از اصلی ترین منابع درآمدی کشور تا این حد کم شود و منبع درآمد دوم دولت که مالیات است و شیوع بیماری کرونا و آسیب به بسیاری از مشاغل تحقق این نوع درآمدهای دولت را نیز با مشکل مواجه کرده است. حرف زدن از مشکلات دولت خود حدیث مفصل است.

به طور قطع ویروس کرونا افراد زیادی را متضرر کرده است، اما واقعا مشکلات اقتصادی مردم بخاطر تحریم‌ها و بیماری کرونا است؟ رسالت من به عنوان یک خبرنگار چیست؟ درد مردم یا مشکلات دولت؟؟؟ قطعا مشکلات تحریم و از طرفی بیماری کرونا اقتصاد کشور را با چالش‌های متعددی روبرو کرده است. سنگینی بار این مشکلات به مردم برمی‌گردد و بخصوص قشر ضعیف جامعه که نمود در آن جامعه همان پیرزن و دخترک و پسربچه است که هر روز بر تعداد آن‌ها افزوده می‌شود؛ ولی بسیاری از مشکلات نیز با اقدامات دولت و دستگاه‌های اجرایی قابل رفع است.

آنچه در این زمان فکر و ذهنم را بیشتر مشغول کرده است درد آن‌هایی است که درد نان دارند، مردم بسیار پای کار بوده‌اند پای انقلاب، ارزش‌ها، اسلام، همه مشکلات و کوتاهی‌های مسئولین را دیدند و پای انقلاب ماندند و در همه عرصه‌ها برای بیعت به آرمان‌ها با جان مایه گذاشتند و اکنون که مشکلات آن‌ها بسیار زیاد است توقع دارند که مسئولین شبانه روز کار کنند و در دوران سختی بیش از بیش کار کنند و من به عنوان زبان ناطق مردم باشم و مشکلات آن‌ها را فریاد بزنم و اگر کوتاهی دیدم با صدای رساتر بیان کنم، آری این شاید رسالت من باشد.

یادداشت از سپیده قلندری اسفدن

انتهای پیام