فرماندار اميديه، با اشاره به لزوم راه‌اندازی نمايندگي ميراث فرهنگي در اين شهرستان، گفت: با توجه به پتانسيل‌هاي تاريخي و گردشگري موجود در اميديه هم‌اكنون مشغول رايزني با سازمان ميراث فرهنگي خوزستان به منظور ايجاد نمايندگي اين اداره كل در اميديه هستيم.

بهرام ايلخاص‌زاده، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) در خوزستان، خاطرنشان كرد: متاسفانه اميديه جزو شهرهايي است كه در زمينه آثار باستاني بر سر زبان‌ها نيست حال آن كه اين شهر داراي جاذبه‌هاي تاريخي و گردشگري خوبي است كه از جمله آن مي‌توان به قلعه خان جايزون، چاه نمره يك (نخستين چاه نفتي منطقه) و "كوه ‌شتری" (تخته سنگي طبيعي كه به شكل شتری نشسته است) اشاره كرد.

ايلخاص‌زاده بيان كرد‌: اميديه نيز داراي حدود بيش از 10 هكتار جنگل به نام "جنگل كهور" است كه در فاصله پنج كيلومتري اميديه و در مسير جاده اين شهرستان به ديلم واقع شده است.

وي ادامه داد: اين شهرستان، با توجه به اين كه يكي از استثنائات از نظر قدمت تاسسيات نفت و گاز در كشور به شمار مي‌رود، نيازمند يك موزه نفت است. ما طرح تاسيس چنين موزه‌ای را در قالب پيشنهاد به مسؤولان شركت نفت ارايه كرديم و آن‌ها هم قول بررسي دادند.

فرماندار اميديه تصريح كرد: يكي از برنامه‌هاي مديريتی من در اين شهرستان معرفي هر چه بيش‌تر جاذبه‌هاي طبيعي، ‌ميراثي و گردشگري اميديه در سطح استان و كشور است. شوراي شهر اميديه نيز آمادگي خود را براي همكاري در  اين زمينه اعلام كرده است.

گفتني اين كه، به نوشته ويكيپديا، اُمیدیه شهری در استان خوزستان است. شهر امیدیه بعد از اکتشاف نفت و گاز در سال 1297 خورشیدی آغاز به شکل‌گیری کرد و ابتدا به "سی‌ برنج" معروف بوده است. این شهر دارای منابع و صنایع بسیاری از جمله نفت و گاز بوده و بیش‌تر دارای نفت است تا گاز. این شهر یکی از شهرهای مهم تولید نفت در استان خوزستان است.

شهر امیدیه از چند منطقه مختلف با فرهنگ‌های متفاوت تشکیل شده که دلیل آن مهاجرت به دلایلی از جمله جنگ، مسايل اقتصادی و وجود موقعیت‌های شغلی بسیار مناسب (شرکت نفت و گاز) است.

امیدیه عمدتا دو گونه مختلف منازل شخصی و شرکتی دارد. منازل شرکتی در مناطق سیتایپ، کارگری‌ها و بخش میانکوه قرار دارند. از مناطق عمـدهٔ شخصی‌نشین امیدیه می‌توان علی‌آباد، پاچه‌کوه و شهرک مطهری را مثال زد. زبان رایج در امیدیه فارسی اما گویش بختیاری به خاطر مهاجرت گسترده از شهرهای آبادان و مسجدسلیمان و آغاجاری به آن جا رواج دارد. در روستاهای مجنون، چاه سالم و در شهرک یاسر و برخی مناطق ديگر طوایف عرب نیز  وجود دارند.