هر روز مردانی از جنس نور وجود دارند که برای محافظت از روشنایی زندگی و راحتی زندگی مدرن ما خود را به خطر می اندازند. آنها خود را در چندین متر بالاتر از زمین به مهارهای نامطمئن آویزان می کنند.
۲۹فروردین(۱۸آوریل)که بنام روز جهانی سیمبان نامگذاری شده است بهانه ای شد تا با سیروان هاشمی با ۲۰سال و خلیل ظاهری با ۵ سال سابقه خدمت به عنوان سیمبان هم کلام شده و از سختی، مخاطرات و چالش های این شغل بیشتر بدانیم.

سیروان می گوید: نزدیک به بیست سال است که لباس سیمبانی را برتن دارم و قطعی و خاموشی های بسیاری را تجربه کرده ام، در این شغل شرایط عادی وجود ندارد و روزانه باید از پایه های ستونی بالابروی و تمام تکیه ات به پیچ و مهره های زیرپایت باشد و ساعت ها در سخت ترین شرایط آب و هوایی مشغول تعمیرات سیستم توزیع برق باشی تا روشنایی را به زندگی مردم هدیه دهی.

خلیل که جوانتر و پر انرژی تر است می گوید روزی که این لباس مقدس را به تن کردم از تمام مخاطرات و چالش های آن مطلع بودم.

او می گوید: برق گرفتگی، سوختگی های شدید، سقوط از ارتفاع و چندین و چند خطر جدی که یک سیمبان را تهدید می کند را در هنگام آرامش بعد از هدیه دادن روشنایی به یک محله یا منطقه به طور کامل فراموش می کنم.

اما قضیه به همینجا ختم نمی شود، سیروان و خلیل دو تن از سیمبانان اداره برق شهرستان قروه می گویند که مطالبات صنفی آنها ازجمله اعمال سختی کار توسط اداره کار باتوجه به فعالیت در ارتفاع بالای ۵متر برای آنها سالیان سال است که اعمال نمی شود و یک سیمبان هیچگاه امنیت شغلی ندارد و مزایای چندانی دریافت نمی کند و مسیر زندگیش را یک انفجار عظیم الکتریسیته بطور کلی می تواند تغییر دهد و بعد از آن معلوم نیست آینده خود و خانواده اش چگونه تأمین خواهدشد.

روز تقدیر از سیمبان از آن شمع های روشنی بخش است که زندگی خود را در معرض خطر قرار می دهند تا جریان برق در جوامع ما را حفظ کنند.

انتهای پیام