۲۷ آذرماه، سالروز شهادت آیتالله دکتر محمد مفتح، بهعنوان «روز وحدت حوزه و دانشگاه» در تقویم رسمی کشور ثبت شده است؛ روزی که یادآور ضرورت تعامل و همافزایی دو نهاد اثرگذار علمی و فکری کشور برای پاسخگویی به نیازهای جامعه و پیشرفت همهجانبه ایران اسلامی است.
این نامگذاری برخاسته از تجربه تاریخی انقلاب اسلامی و تأکید بر نقش همزمان اندیشه دینی و دانش دانشگاهی در شکلدهی به مسیر توسعه کشور است.
وحدت حوزه و دانشگاه، میتواند به بستری برای حل مسائل واقعی جامعه، تربیت نیروی انسانی متعهد و شکلدهی به گفتمان علمی_دینی منسجم تبدیل شود؛ امری که تحقق آن نیازمند اراده، برنامهریزی و بازتعریف مأموریتهای مشترک دو نهاد است.
وحدت حوزه و دانشگاه امروز نیازمند عزم جدی و برنامهریزی عملی است
پرویز آژیده، فعال سیاسی و عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز ضمن گرامیداشت روز وحدت حوزه و دانشگاه با اشاره به مفهوم وحدت این دو نهاد اظهار کرد: متأسفانه در تحقق این مهم دچار نوعی غفلت شدهایم. دفتر وحدت حوزه و دانشگاه که بعدها عنوان پژوهشگاه به خود گرفت، در سالهای ابتدایی فعالیتهایی را از خود نشان داد، اما این اقدامات بهتدریج کمرنگ شده و امروز عمدتاً به پژوهشهای نظری محض محدود شده است. در عرصه اجرا نیز بهجای ادای تکلیف واقعی، رویکردی رفعتکلیفی مشاهده میشود.
وی با اشاره به شرایط پیش از پیروزی انقلاب اسلامی افزود: در دوره حکومت پهلوی تلاش میشد حوزه و دانشگاه بهعنوان دو قطب متضاد معرفی شوند و میان دانشگاهیان و حوزویان نوعی تقابل و دشمنی شکل گیرد، چراکه وحدت این دو نهاد برای نظام حاکم تهدیدی جدی محسوب میشد. از اینرو، ارتباط دانشجویان متعهد دانشگاهها با اندیشمندان حوزه را میتوان یکی از عوامل تعیینکننده در پیروزی انقلاب اسلامی دانست.
وی ادامه داد: امام خمینی(ره) با درک اهمیت این موضوع، سالروز شهادت شهید آیتالله دکتر محمد مفتح، از متفکران برجسته و پیشگامان وحدت حوزه و دانشگاه را بهعنوان روز وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری کردند. در واقع، حوزه و دانشگاه برای پیشرفت همهجانبه کشور همچون دو بال برای اوجگیری جامعه به شمار میروند.
این عضو هئیت علمی دانشگاه تبریز با تأکید بر اینکه ارتباط و تعامل مسئولانه حوزه و دانشگاه در شرایط کنونی به امری مغفول تبدیل شده است، تشریح کرد: نخستین ضرورت در این مسیر، وقوف کامل به نقش سرنوشتساز وحدت حوزه و دانشگاه است. در صورتی که این آگاهی و درک در میان مسئولان و دستاندرکاران احیا شود، بسیاری از موانع موجود نیز برطرف خواهد شد. در اصل، مانع اصلی تحقق این وحدت، نبود عزم جدی و نگاه رفعتکلیفی به این موضوع است.
وی در پایان بر ضرورت عمل به فرمایشات مقام معظم رهبری در زمینه وحدت حوزه و دانشگاه و برنامهریزی و ادای تکلیف واقعی از سوی مسئولان ذیربط تأکید کرد.
وحدت حوزه و دانشگاه، مسیر تحقق جامعه اسلامی و تمدنسازی نوین
حجتالاسلام حسین علمی، مدیر حوزه علوم اسلامی دانشگاه تبریز، وحدت حوزه و دانشگاه را از یادگارهای ماندگار بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی(ره) و از مطالبات مؤکد مقام معظم رهبری برشمرد.
وی با بیان اینکه حوزه و دانشگاه بهعنوان دو نهاد علمی اثرگذار میتوانند با همافزایی و همکاری متقابل نقش مهمی در تحقق اهداف متعالی انقلاب اسلامی ایفا کنند، افزود: همسویی هدفمند این دو مجموعه علمی، ظرفیت مناسبی برای شکلگیری جامعه اسلامی آرمانی و حرکت در مسیر تمدنسازی فراهم میسازد.
وی با تأکید بر ضرورت ایدهپردازی، هماندیشی و ارائه راهکارهای مشترک از سوی حوزه و دانشگاه تشریح کرد: تعامل مستمر و شناسایی ظرفیتها و توانمندیهای متقابل میتواند زمینهساز مهندسی اجتماعی مبتنی بر ارزشهای اسلامی و پاسخگویی مؤثر به نیازهای جامعه باشد.
مدیر حوزه علوم اسلامی دانشگاه تبریز عنوان کرد: استمرار ارتباط میان طلاب و دانشجویان، حرکت هدفمند و اثربخش در راستای اهداف مشترک را تقویت میکند.
وی در پایان با اشاره به بیانات مقام معظم رهبری خاطرنشان کرد: رهبر معظم انقلاب، رمز پیشرفت و توسعه در عرصههای فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را در وحدت حوزه و دانشگاه میدانند؛ وحدتی که ناظر بر همسویی در هدف و حرکت مشترک بهسوی ایجاد جامعهای اسلامی، پیشرفته و الگو برای جهانیان است.
به گزارش ایسنا، تحقق واقعی وحدت حوزه و دانشگاه مستلزم عبور از نگاه شعاری و رفعتکلیفی و حرکت بهسوی برنامهریزی هدفمند، همکاریهای عملی و درک مشترک از نقش سرنوشتساز این پیوند در آینده کشور است.
تنها در سایه عزم جدی، مسئولیتپذیری نهادهای متولی و توجه به مطالبات نسل جدید میتوان این وحدت را به یک واقعیت مؤثر و پایدار تبدیل کرد.
در این مسیر، ایجاد سازوکارهای مشخص برای تعامل مستمر میان حوزه و دانشگاه، تعریف پروژههای مشترک علمی و اجتماعی، و ارزیابی مستمر نتایج این همکاریها میتواند به وحدت هرچه بیشتر این دو نهاد کمک کند.
وحدت حوزه و دانشگاه زمانی معنا پیدا میکند که آثار آن در حل مسائل واقعی جامعه، ارتقای سرمایه اجتماعی و تقویت گفتمان علمی_دینی بهطور ملموس قابل مشاهده باشد.
انتهای پیام
نظرات