دکتر عباس صالحی در نشست تخصصی با موضوع مسئله انفعال دانشجویان در فعالیت‌های سیاسی‌اجتماعی دانشجویی در دفتر ایسنا، اظهار کرد: یکی از مشکلاتی که در بحث دانشگاه داریم این است که چرا دیگر دانشگاه مرجع نیست؟ در دوره‌های قبل دانشجویان در خانواده و در محله مرجع بودند، جزء آدم‌های موفق و پیشرو دانشگاه به شمار می‌رفتند اما با سیاست‌های وزارت علوم و آموزش عالی خیلی از افراد با کمترین‌ دانش و مطالعه وارد دانشگاه ها شدند.

وی تصریح کرد: به نظرم این انفعال از یک جهاتی مثبت است چراکه دانشجویان ما خیلی مطالعه نمی‌کنند، آدم هایی نیستند که نظریه‌های سیاسی و تاریخ بدانند و بنیه تحلیلی ندارند بنابراین ممکن است دچار افراط یا تفریط شوند.

صالحی با بیان اینکه احساس می‌کنم اگر بتوانیم در عرصه‌های فرهنگی، اجتماعی و خدماتی تغییر و تحولاتی ایجاد کنیم، خیلی بهتر است، مطرح کرد: باید فضای انفعال دانشگاه‌ها پدیدارشناسی شود، ما خیلی وقت‌ها نگاهمان به دانشگاه کمّی است و فقط به دنبال آمار هستیم که این مسائل خیلی آسیب‌زا است. به نظر می‌رسد در بحث‌های پدیدارشناسی دانشگاه‌ها، ما باید با تجربه زیسته مواجه شویم و نگاه بیرونی نداشته باشیم چراکه در این صورت نگاه کیفی پیدا می‌کنیم و معانی برای ما مهم می‌شود.

وی ادامه داد: برای خروج دانشجویان از انفعال، باید بحث‌های جهادی را از گروه‌های انقلابی مثل بسیج خارج کنیم و باقی انجمن‌ها نیز برای این امر حمایت شوند تا از این طریق دانشجویان با فضای حقیقی جامعه آشنا شده و درگیر آن اتفاقات شوند، باید کاری کنیم که جوان با جامعه ارتباط داشته باشد و بتواند با دردهای واقعی جامعه آشنا شود تا بعد در راستای آن ما با یک دانشجوی دردمند مواجه شویم.

صالحی با بیان اینکه مسئولان دانشگاه در امر فعالیت فرهنگی بسیار کمی‌گرا شده اند و فکر می‌کنند دانشجو از همان اول باید مثل آنها فکر کند، توضیح داد: در کار فرهنگی باید مثل حضرت ابراهیم(ع) باشیم که می‌گفت من هم مثل شما ستاره و ماه می‌پرستم و پس از افول آنها می‌گفت این افول کرد پس من به سراغ خدایی می‌روم که افول نمی‌کند اما بین حرف تا عمل مسئولان دانشگاه خیلی فاصله است، در عمل شعار برگزاری کرسی آزاداندیشی و حمایت از انجمن‌ها داده می‌شود اما در عرصه عمل آنقدر قانون‌های به درد نخور و مسخره می‌گذارند تا جلوی فعالیت دانشجو را بگیرند.

عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان مطرح کرد: در بحث انجمن‌های علمی دانشگاه‌ها، وقتی تلاشی برای برگزاری سمینارها می‌کنیم می گویند اگر دانشجویی حرف‌هایی خارج از ساختار بزند استاد باید پاسخگو باشد. این دیگر چه قانونی است؟ باید به دانشجو اجازه صحبت داده شود در واقع با این کارها عملاً نشان می‌دهند نمی خواهند فعالیت انجام شود.

وی ادامه داد: چه اشکالی دارد در مناظره حرف‌های متفاوت زده شود؟ در غیر این صورت دانشجو مشارکت نمی‌کند چراکه احساس می‌کند همه چیز صوری، ظاهری و تعیین شده است. دانشگاه که پادگان نیست، باید از یک مدیر فرهنگی جسور حمایت شود. برخی اوقات رؤسای دانشگاه ها حس می‌کنند اگر حرفی زده شود از بیرون به آن‌ها فشار می‌آورند.

صالحی با بیان اینکه فعالان فرهنگی باید فعال باشند نه اینکه منتظر باشند کسی حرفی بزند بعد این‌ها واکنش نشان دهند، تأکید کرد: فضا، فضای دانشگاه است و شما نمی‌توانید مثل گذشته فکر کنید. جنگ نرم، ابزار نرم می‌خواهد نه ابزار سخت، دیگر آن دوران گذشته و اگر قرار است تحول فرهنگی اتفاق بیفتد باید بحث‌ها دوطرفه باشد. در واقع یکی از مسائلی که به مشکلات دوران جوانی دامن می زند این است که دانشجو دغدغه ندارد بنابراین باید عمق کار فرهنگی بیشتر شود، فضا آرام‌تر و تلطیف شود و قانون‌ها نیز باید لطیف‌تر باشند تا بشود فعالیت کرد.

این مدرس دانشگاه تبیین کرد: ما مشکلی با جمهوری اسلامی نداریم، ما دوست داریم جامعه قانونمند و شفاف پیش برود و اسلام کارآمدتر باشد اما باید بدانیم دانشگاه مسجد و پادگان نیست، تفکرهای مختلفی وجود دارد و باید به صورت علمی مدیریت شود چراکه دانشگاه فضای آزاداندیشی دارد و نمی‌توان به دانشجو و استاد گفت فکر نکنند و نقدی نداشته باشند.

وی خاطرنشان کرد: اگر قرار است کرسی‌های آزاداندیشی به نقطه ایده‌آل خود برسند باید مجموعه ها آموزش ببینند که وقتی فضایی برای صحبت کردن مهیا می‌شود بتوانند چهارچوب‌های قانونی را رعایت کنند و از طرف دیگر به مجموعه‌های داخلی و بیرونی الزام صورت بگیرد که در برابر صحبت‌ها تاب‌آوری داشته و صبور باشند و بدانند با صحبت های دانشجو اسلام و انقلاب به خطر نمی‌افتد.

صالحی تصریح کرد: در مورد مجموعه‌های بیرونی باید مجال دهند دانشگاه خودش تصمیم بگیرد چراکه استقلال دانشگاه بسیار بسیار مهم است و اگر به استقلال دانشگاه خدشه وارد شود یقیناً جریان رشد و تعالی دانشگاه به مخاطره خواهد افتاد. اگر استاد و دانشجو آزادی بیان قانونمند نداشته باشند تحولی در مجموعه دانشگاه نخواهد افتاد و نهادهای بیرونی باید اجازه دهند دانشگاه فعالیت خود را انجام دهد.

وی اضافه کرد: اگر این اتفاق بیفتد کرسی‌ها و فعالیت‌ها رونق پیدا می‌کند، اگر این اتفاق نیفتد انگیزه فعالیت گرفته می شود و این عدم فعالیت به معنای این نیست که مشکل حل شده بلکه صورت مسئله پاک شده است و فعالیت ها به فعالیت های زیرزمینی تبدیل می‌شود بنابراین اگر فضا را بستیم همه چیز امن و امان نمی‌شود، باید مراقب بود فعالیت ها به سمت ساختارشکنی حرکت نکنند.

عضو هیئت علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان تأکید کرد: برخی احساس می‌کنند این انفعال خوب است و همه چیز در سکوت است اما مشکلات آن بعداً هنگامی که جوانان دهه ۱۴۰۰ وارد فضای تعاملات اجتماعی شدند و مشکلاتی ایجاد کردند یا اینکه نسبت به جامعه بی تفاوت بودند، مشخص می‌شود.

انتهای پیام