احمدرضا بهرامی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص فعالیت‌های اجتماعی دانشگاه فردوسی و رویکردهای دانشگاه در برنامه ۶ ساله اظهار کرد: حدودا سه سال برای تثبیت ساختارها و زیرساخت‌های لازم و استانداردسازی در حوزه پژوهش زمان صرف کرده‌ایم. دو سال از پژوهش‌های موثر تحت عنوان نوآوری حمایت‌هایی داشته‌ایم و یک سال نیز برای کاربست یا ایجاد ثروت از نوآوری‌های حمایت شده فعالیت کرده‌ایم.

وی خاطرنشان کرد: تصویب پروژه‌های کلان ملی و پروژه‌های برون دانشگاهی که به چند ۱۰ میلیارد تومان می‌رسد و در میان آن‌ پروژه‌های عظیم ملی مانند پروژه نفت و گاز، پتروشیمی و در حوزه هشدار زلزله وجود دارد، از پروژه‌هایی است که دانشگاه در جهت ایجاد ثروت ملی بر عهده گرفته است.

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه فردوسی تصریح کرد: توانسته‌ایم شرکت‌هایی را تاسیس کنیم که در آن‌ ایده‌های دانشگاهی به محصول تبدیل شود و ساختارهای تجاری سازی در حوزه‌های آی‌تی، الکترونیک و مواد پیشرفته را به مواد تولیدی و خدماتی تبدیل کنیم. در برنامه‌های پیش رو به توسعه شرق کشور ورود پیدا کرده‎ایم.

وی بیان کرد: در رابطه با صنعت و دانشگاه، از ورود دانشجویان به صنعت حمایت می‌کنیم و در مقابل برای ورود صنعت به دانشگاه به توسعه مراکز پیشرفته در دانشگاه ادامه خواهیم داد و تاسیس برج فناوری و توسعه پردیس فناوری در دانشگاه را در برنامه داریم. در یک برنامه ویژه ما خود را متعهد و ملزم دانستیم که با توجه به بحران‌های اخیر در کرونا، امکانات دانشگاه را بسیج کنیم و تلاش کنیم تا می‌توانیم به صورت تنگاتنگ دانشگاه را به حوزه سلامت پیوند بزنیم. دانشگاه فردوسی به عنوان یکی از مصادیق عینی ایفای نقش اجتماعی، برای اتصال دانشگاه و حوزه سلامت اعلام آمادگی کرده است.

بهرامی اظهار کرد: دانشگاه‌ها را می‌توان تا حدودی ملزم کنیم که امکانات خود را بسیج  و به جامعه خدمت کنند. ما برای حل مشکلات کارخانجات به ساختارهای منطبقی نیاز داریم تا همان کاربری‌ها را در دانشگاه‌ها شکل دهیم. متاسفانه در سال‌های متمادی در دانشگاه‌های ما این سرمایه‌گذاری رخ نداده است. ساختارهای نوآوری تحت عنوان مراکز پیشرفته با ماموریت‌های نوآورانه، قرار است نمونه‌هایی از محصولات با اختراعات و اکتشافات ایجاد کنند و در پایان برای تجاری‌سازی در زیرساخت‌های متفاوتی تحت عنوان پایلوت‌ها تحویل دهند.

وی با اشاره به اینکه برج‌های فناوری فراتر از قدرت سرمایه‌گذاری دانشگاه است، خاطرنشان کرد: دانشگاه فردوسی با حوزه‌های بالادستی در سطح ملی، منطقه‌ای و استانی مانند شهرداری، بخش خصوصی و خیرین، بنیاد دانشگاهی، استانداری و معاونت علمی ریاست جمهوری رایزنی‌هایی کرده که اصل ایده مورد پذیرش قرار گرفته است. طبق صحبت‌های انجام شده، نتیجه گرفته شد که کمبود چنین صنعتی در استان حس می‌شود و اگر قرار است در یک صنعت R&D ایجاد کنیم، نیاز به این برج فناوری داریم.

پژوهش وظیفه ذاتی دانشگاه است

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه فردوسی با اشاره به اینکه برج فناوری پشتیبان ساختارهای دیگری مانند پردیس و ارتباط دانشگاه با صنعت است، افزود: پژوهش وظیفه ذاتی دانشگاه است. در دانشکده‌ها پروژه‌هایی که توسط دانشجویان و استادان انجام می‌شود تحت عنوان پژوهش یاد می‌شود. تعداد محدودی از این پروژه‌ها منتخب می‌شود تا در سطح حمایتی ویژه قرار بگیرد و پدیده‌ها یا نمونه محصولات اولیه از آن‌ها ایجاد شود. ممکن است ۱۰ درصد پژوهش‌ها به نوآوری ختم شود. ساختارهایی که از این بخش‌های غربال شده ۱۰ درصدی حمایت می‌کند، ساختارهای نوآورانه و مراکز نوآوری است.

بهرامی اظهار کرد: این نمونه محصولات اولیه برای ورود به صنعت توسط برج‌های فناوری و شرکت‌های R&D، در صنایع مادر حمایت می‌شود. شرکت‌های مستقر در برج فناوری، صنعت‌های بزرگ و مادر است و شرکت‌های استارتاپی نیست. در برج‌های فناوری، صنایع بزرگ حضور دارند و سرمایه‌گذاری‌های عظیمی انجام می‌دهند. حلقه‌های تجاری‌سازی حلقه اتصال صنایع بزرگ و کلیدی با دانشگاهیان خواهد بود. حلقه‌های تجاری‌سازی نیز در این روند حضور خواهند داشت که شامل شرکت‌های دانش‌بنیان، شرکت دانشگاهی پیشگامان فردوسی و مراکز رشد است.

حمایت مرکز نوآوری دانشگاه فردوسی از ایده‌های برتر دانشجویان

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه فردوسی افزود: مراکز نوآوری یک حلقه قبل از برج‌های فناوری است و می‌توانند تعدادی از ایده‌های دانشگاهی را حمایت کند تا زمانی که به نمونه محصول برسد. برای مثال از میان ۱۰ رساله دانشجویی برتر، مرکز نوآوری رصد می‌کند و به این نتیجه می‌رسد که می‌تواند از دو رساله دانشجویی پشتیبانی کند تا زمانی که به نمونه محصول برسد. البته این مساله به معنای تضمین تجاری‌سازی شدن ایده نیست اما حمایت مرکز نوآوری تا زمان عملی شدن ایده همراه رساله خواهد بود. برای ورود به مرحله تجاری‌سازی ایده، باید به مرکزی که در آن سرمایه‌گذاری شده است مراجعه کرد. تجاری‌سازی شدن محصولات در کارخانه‌های خارج از دانشگاه، شرکت‌های دانشگاهی یا شرکت‌های دانش‌بنیان انجام می‌شود که حلقه آخر مسیر ایده تا محصول را تشکیل می‌دهد.

وی خاطر نشان کرد: ما معتقدیم در حوزه پژوهش در دانشگاه فردوسی اگر هدف، مدل مفهومی و برنامه داشته باشیم، نهایتا به میوه‌ای ختم می‌شود که ثمره آن غیر قابل تصور است. پروژه‌های کلان ما که اخیرا به سرانجام رسیده، در واقع دستاورد مدل‌های مفهومی و برنامه‌هایی است که برای پروژه طراحی شده است که در ۶ سال گذشته در دانشگاه داشته‌ایم. برای مثال پروژه نفتی ما قراردادی است با شرکت ملی نفت، نقطه آغاز این پروژه حمایت ما از مرکز نوآوری است و هزینه‌های زیادی برای آن انجام شده است. وقتی از یک پروژه صحبت می‌کنیم، مقصود ما صحبت از نتیجه یک برنامه‌ریزی است که محصولی هم خواهد داشت. ما اکوسیستم پژوهش به نوآوری، نوآوری به فناوری و سپس  تجاری‌سازی را تمرین می‌کنیم و ادامه می‌دهیم.

انتهای پیام