کرونای نامبارک امروز یکساله شده، یکسالی که به اندازه یک قرن به طول انجامید؛ چه داغ‌های ناگهانی و سنگینی بردل نهاد. بساط شب‌نشینی‌ها و دورهمی‌های خانوادگی را برچید، جشن‌ها و شادی‌ها را محدود کرد، باعث جدایی فرزندان و والدین شد و در مجموع جهان بشریت را به انزوای تحمیلی کشاند.

دوم اسفند سال ۱۳۹۸ در حالیکه در بحبوحه انعکاس اخبار یازدهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی در ستاد خبری استانی بودیم و هنوز چند ساعتی از آغاز رای گیری نگذشته بود، تیتر تلخی که حکایت از مثبت شدن تست کرونای نخستین نمونه بود، در صدر رسانه‌ها قرار گرفت.

همچنان که یکسال از آن روز می‌گذرد هنوز علم نتوانسته این ویروس بدشگون را به زانو درآورد و ناجوانمردانه یکه تازی می‌کند و هر بار خانواده‌ای را داغدار می‌کند و کاری هم با پیر، جوان، کودک، غنی، فقیر، ورزشکار، عالم و هنرمند ندارد، گاهی چنان ظالمانه خوشه چین است که بشر را در بهت فرو می‌برد و بیت معروف "صبر بسیار بباید پدر پیر فلک را/ تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید" را یادآور می‌شود.

انصاف نبود که سده را چنین غم‌بار به آیندگان تحویل دهیم، میبایست آغاز سده جدید را با شوق و اشتیاق و نشاط به نسل بعدی می‌سپردیم.

این روزها خبر تزریق واکسن اسپوتنیک موجب شده بود تا کمی بذر امید و قوت قلب در وجودمان جوانه بزند اما دلخوشی‌ها دوامی نداشت زیرا این "عروس هزار داماد" درست در یکسالی‌اش با جهش‌های مکرر قوی‌تر و مصمم بازگشته و با دهن کجی به بشریت بی‌محابا می‌تازد.

شاید در ظاهر ۳۶۵ روز گذشته باشد اما با کووید ۱۹ هر روزش در گوشه گوشه این جهان، هزاران هزاران داستان دارد که شاید قلم و کاغذ برای تحریر آن کم باشد؛ اگر صفحه‌ای در فضای مجازی به مخاطبان اختصاص می‌یافت تا فقط در یک خط سالی که گذشت را شرح دهند حکایت‌های خواندنی می‌شد که هر کدام می‌توانست سناریویی برای اهل فن باشد!

طبق آخرین آمارها تاکنون حدود ۱۱۲ میلیون نفر در جهان به کووید ۱۹ مبتلا شده‌اند که متاسفانه بیش از دو میلیون و ۴۰۰ هزار نفر از آنها جانباختند.

کووید ۱۹ خیلی از مشاغل و حرفه‌ها را تحت تاثیر قرار داد، بنگاه‌های اقتصادی و تولیدی را نه تنها با چالش اقتصادی مواجه کرد بلکه سلامتی مجموعه‌ها را تحت تاثیر قرار دارد و بذر ترس و هراس را دل‌ها کاشت؛ بیشترین بار را بر دوش کادر درمان گذاشت، مدافعان سلامت را تا پای مرگ کشاند.

یکی از مشاغلی که در خط مقدم مبارزه با کووید ۱۹ قرار داشت اصحاب رسانه و روزنامه نگاران بودند که چه در مرحله پیشگیری با اطلاع‌رسانی و آگاهی و چه در مرحله مبارزه با این ویروس نامرئی دوشادوش کادر درمان در جبهه هشدار قلم زدند، حتی با سلاح خود در میدان مبارزه با کرونا حضور یافتند و با ثبت تصاویر ها هوشیار کردن افراد کمک کردند.

بر اساس آمار یک موسسه حامی آزادی مطبوعات «Press Emblem Campaign» مستقر در ژنو، بیش از ۶۰۰ روزنامه نگار در ۵۹ کشور به دلیل COVID-۱۹ جان خود را از دست دادند که آمریکای لاتین با ۳۰۳ کشته در صدر بوده و سپس آسیا با ۱۴۵ کشته، اروپا ۹۴ کشته، آمریکای شمالی ۳۲ کشته و آفریقا با ۲۸ کشته به ترتیب در رده‌های بعدی قرار دارند.

نوشتن از کرونا و حکایت‌هایی که برجا گذاشت، تمامی ندارد اما بهترین روش برای مقابله به این ویروس نامرئی رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی، عدم حضور در اجتماع، استفاده از ماسک، شست‌وشوی مرتب‌ دست‌هاست.

جهان این روزها تشنه خوش خبری‌ است، خبری که حکایت از پادتن موثر و همگانی برای کووید۱۹ داشته باشد، قاصد روزهای خوش‌خبری کجایی؟! درس‌های لازم را فراگرفتیم که پرپر شدن عزیزان خود بدترین و سخت‌ترین آزمون بشر بود؛ حال منتظر تیترهایی هستیم که حکایت از شکست این ویروس نامرئی دارد.

انتهای پیام