سید حمزه خاره، حقوقدان و وکیل دادگستری در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: برای رسیدن به صلح در جامعه، باید ریشه‌های جنگ و اختلاف را شناخت. نگاهی که همراه با صلح و دوستی باشد می‌تواند جهان بهتر و آرام‌تری برای زندگی انسان‌ها بسازد.

وی افزود: انسان از زمانی که خودش را شناخت، برای رفع نیازهایش به تکاپو افتاد. در ابتدا، هر کسی کار خودش را می‌کرد، اما وقتی اجتماع تشکیل شد، زندگی اجتماعی، خوبی‌هایی مانند امنیت و کمک کردن داشت، اما دغدغه‌هایی مثل تحمیل عقیده، کمبود خوراک را نیز به همراه داشت.

این حقوقدان و وکیل دادگستری، افزود: نخستین راه برای بقا، جنگ قدرت، یعنی الگوی سایر حیوانات هم‌نشین و همسایه انسان بود. در الگوی انسان‌های نخستین، هر کسی که قصد بر هم زدن قواعد و رسوم قبیله را داشت، ناچار به جنگ و نزاع بود.  با گسترش اجتماعات آدمی، اعمال قدرت به قبایل کناری هم سرایت کرد حتی به قبیله‌های دورتر هم رسید.

خاره تصریح کرد: از جنگ بر سر مالکیت زمین، محصولات و حیوانات گرفته تا تحمیل فکر و رسم‌ها. هر کسی، خود را بر حق می‌دید و راه و رسم قبیله‌اش را درست می‌دانست و جنگ را چاره کار می‌دانست

وی تأکید کرد: بنا بر شواهد تاریخی، زمان زیادی به طول انجامید تا انسان از دوران سیاه و تاریک جنگ و دعوا، پای، بیرون گذاشت و از قرون وسطی به‌ دنیای جدید، پرتاب شد. هرچند که هنوز هم گاهی  جنگ را چاره کار می‌داند.

این عضو کانون وکلای استان اصفهان، گفت: انسان به مدد اندیشه خویش و با فراتر رفتن از خود، پی برد که می‌تواند از سلاح دیگری به جای چوب و نیزه و شمشیر استفاده کند و به قول فروید، آدمیزاد فهمید باید از کلام بهره ببرد.

خاره افزود: وقتی که انسان، به جای پرتاب سنگ و نیزه، از کلام و کلمه استفاده کرد، پس از آن لباس تمدن پوشید. سپس برای تحقق تمدن، از مدارا و بردباری رونمایی کرد که زیبنده زندگی آدمی بود. اما با وجود همه این‌ها، هنوز بخشی از آدم‌ها درگیر جنگ و خشونت هستند.

وی در مورد راهکارهای ترویج صلح در جامعه تأکید کرد: راهکار نخست، زشت شدن نام جنگ و خشونت در پیش چشم آدم‌هاست. تا زمانی که جنگ برای آدمی بی‌ارزش نشود، شرایط فرقی نخواهد کرد و اگر برخی کشورهای دیگر، او را به رسمیت نشناسند و دیوار به رویش بکشند، باز هم در داخل مرزهای خودش خواهد جنگید.

این عضو کانون وکلای استان اصفهان، تصریح کرد: جنگ ممکن است میان دو عقیده و دو سلیقه باشد یا برای قسمت کردن نان برای خوراک یا میان تقسیم زمین و مالکیت باشد، تا زمانی که دو طرف خود را بر حق ندانند، صلح برقرار خواهد بود اما جنگ، زمانی چشم باز خواهد کرد که هر دو طرف خود را بر حق بداند.

این حقوقدان اظهار کرد: راهکار بعدی برای ترویج صلح در جامعه، اجرای عدالت است. بیشتر جنگ‌ها بر سر تقسیم غنیمت است. حاکمان جامعه، چه در سطح یک جمع کوچک، یک شهر، یک استان، یک کشور و یا تصمیم گیران سازمان‌های بین‌المللی، اگر بتوانند عدالت را در میان مردمان نهادینه کرده و غنائم و فرصت‌های زندگی را با ترازوی عدالت تقسیم کنند، در آن صورت، حجم عمده‌ای از جنگ‌ها کاسته خواهد شد. همان کاری که کشورهای اسکاندیناوی انجام دادند.

خاره در مورد راهکار سوم توسعه فرهنگ صلح، گفت: راهکار دیگر، پذیرفتن فکرهای متفاوت هست. هر چند که هر آدمی برای خودش در تلاش جهت پیدا کردن مسیر و راهی برای زندگی باشد، اما هیچ گاه اجازه تحمیل هر فکری به دیگری پیدا نکند.

همچنین یک دانش آموخته جامعه شناسی به ایسنا، گفت: صلح باید از درون خانواده‌ها شروع شود. خانواده‌ها باید یاد بگیرند که فرزندان خود را اسیر موقعیت‌های خاص نکنند. اصول درست رشد دادن فرزند را بشناسند و توانایی‌های فرزندانشان را تقویت کنند و اجازه بدهند که هر فرزندی آزادانه مسیر خود را انتخاب کند.

جابر صدری افزود: امروز خانواده‌ها به دنبال اندازه‌گیری و مقایسه هستند که این مدل تربیت، باعث شده است که آدم‌ها در هر سنی که هستند مرتب مقایسه و اندازه‌گیری کنند. از غذا و ماشین و خانه گرفته تا مهر و محبت و بخششی که به دیگران عرضه می‌کند و به بخشش بی‌منت توجهی نمی‌کند.

وی اظهار کرد: برای ترویج فرهنگ صلح باید به تمام ابعاد مادی و معنوی یک جامعه توجه کرد. فرهنگ جامعه، تمام ابعاد روابط انسانی و زندگی هر فرد را شامل می‌شود، بنابراین از دوران کودکی باید فرزندان را برای صلح و مهربانی بدون مقایسه و چشم‌داشت تربیت کنیم.

این دانش‌آموخته جامعه شناسی گفت: فرهنگ صلح از صلح فرد با خودش آغاز می‌شود و سپس به کل جامعه سرایت می‌کند. کسی که با خودش رابطه انسانی و دوستانه دارد با محیط اطراف خودش نیز رابطه‌ای دوستانه دارد و کمتر رفتاری بر اساس تندخویی و خشونت را مرتکب می‌شود.

صدری تصریح کرد: ایرانیان از ابتدا، رفتار و گفتار خود را بر مبنای صلح و دوستی با همنوعان پرورش داده‌اند و منشور حقوق بشر کوروش زمانی تدوین شد که هنوز حتی خیلی از مدعیان حقوق بشر، آن را درک نمی‌کردند.

وی افزود: صلح را نمی‌توان منحصر به یک روز خاص و محدود به یک واژه کرد. صلح، دوستی، آرامش و امنیت، راهی است که باید از دوران کودکی آموزش داد و در تمام دوران زندگی این مسیر را پیمود.

انتهای پیام