عکاسی و ثبت یک تصویر به عنوان یک پدیده علمی ظهور پیدا کرد و در قالب یک صنعت گسترش یافت، امروز نیز از آن به عنوان یک هنر یاد میشود که این سیر تکامل نشاندهنده تلاش افراد بسیار زیادی در این حوزه است.
به همین مناسبت تاریخ 19 آگوست برابر با 28 مردادماه در تقویم بسیاری از کشورها به عنوان روز جهانی عکاسی نامگذاری شده و فرصتی برای تجلیل و قدردانی از فعالین این عرصه است.
شاید جالب باشد بدانید که قدیمیترین عکس ثبت شده در تاریخ عکاسی تصویری است که نیسفور نیپس، اشرافزاده فرانسوی در سال 1826 با فرایندی که خود آن را هلیوگرافی نامید از چشمانداز پنجره اتاقش گرفت.
چند سال بعد یک فرانسوی دیگر به نام لوئی داگر در سال 1837 به فناوری جدیدی دست یافت که تصویری مثبت، مستقیم و پایدار بر صفحه نقرهاندود ثبت میکرد.
او فناوری خود را داگروتیپ نامید که در تاریخ عکاسی بعنوان نخستین شیوه عملی ثبت تصویر شناخته میشود.
این فرایند در ادامه دچار اصلاحات و تغییراتی شد تا اینکه در ژانویه 1839 آکادمی علوم فرانسه داگروتیپ را بعنوان یک اختراع فنی به ثبت رساند؛ ولی چند ماه بعد دولت فرانسه که به اهمیت این اختراع پیبرده بود با تخصیص مقرری ماهانه برای داگر و شریکش، که فرزند نیپس بود، از آنان خواست که در یک گردهمایی در پاریس در 19 آگوست 1839 جزئیات فنی داگروتیپ و چگونگی کارکرد این فرایند را برای عموم شرح دهند.
دولت وقت فرانسه، در آن روز، اختراع جدید یعنی «عکاسی» را بعنوان هدیهای رایگان به تمام جهان اعلام نمود و این نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم بود؛ یعنی نقطه آغاز رشد این فن و هنر در جهان که در ادامه نیز این تاریخ به عنوان روز جهانی عکاسی معرفی شد.
ظاهرا پیشنهاد نامگذاری 19 آگوست؛ زمان نخستین رونمایی عکاسی برای عموم مردم، بعنوان روز جهانی عکاسی نخستین بار توسط انجمنهای عکاسی در آمریکا اعلام شد ولی شورای عکاسی بینالمللی هند در سال 1991 نخستین نهادی بود که این روز را رسما بعنوان روز جهانی عکاسی جشن گرفت و از آن هنگام تا امروز هر سال کشورهای بیشتری این تاریخ را بعنوان «روز جهانی عکاسی» در تقویمهای خود گنجاندهاند.
بطوری که هر سال این رویداد نسبت به سال گذشته در گستره بزرگتری برگزار شده است.
اما متاسفانه بدلیل نبود یک نهاد واحد بینالمللی همهگیر برای هماهنگ نمودن امور، قوانین و رویدادهای مرتبط با عکاسی در جهان، نامگذاری 19 آگوست بعنوان «روز جهانی عکاسی» برای بسیاری از عکاسان در کشورهای مختلف ناشناخته مانده است.
به همین مناسبت خبرنگار ایسنا با امیر حسامینژاد یکی از پیشکسوتان عکاسی خبری در قم به گفتوگو پرداخت.
ایسنا: سابقه فعالیت و عرصهای که در آن فعال هستید را بیان کنید.
حدود 22 سال است که در قم به حرفه عکاسی مشغول هستم و تاکنون توانستهام نمایشگاه متعددی در داخل کشور و همچنین در کشورهایی نظیر تایلند، الجزایر، لبنان و سوریه برپا کنم.
آغاز فعالیت عکاسی بنده در قم با عکاسی ورزشی بود و سپس به حوزه عکاسی خبری ورود پیدا کردم؛ در حال حاضر نیز درکنار عکاسی خبری، عکاسی آئینی را نیز دنبال میکنم.
ایسنا: یکم بیشتر در خصوص عکاسی آئینی توضیح میدهید؟
عکاسی آئینی به عکسبرداری از برنامههای مذهبی، حرمهای مطهر و آئینهای دینی که برگزار میشود، گفته میشود.
ایسنا: چالشهای شغل عکاسی چیست؟
شغل عکاسی متاسفانه یا خوشبختانه شغل پر دردسری است متاسفانه به این دلیل که امروز هزینههای این شغل بسیار بالا رفته است، در گذشته کارآموزان عکاسی باید پیش از ورود به این حرفه تمام لوازم و لنزها را تهیه میکردند ولی امروز به دلیل هزینههای بالا در کارگاههای آموزشی نیز تلاش میکنیم در حوزه لوازم، زیاد به کارآموزها سخت نگیریم چراکه برای تامین حداقلها نیز حدود 60 میلیون تومان پول لازم است.
اما همین موضوع موجب شده است که کسانی میخواهند در این حوزه ورود کنند، به این کار علاقهمند بوده و برای آن هزینه کنند.
البته آسیبی که در این راستا وجود دارد این است که افرادی که از نظر مالی وضع خوبی دارند و دغدغه ندارند برای تفریح وارد این حرفه میشوند و در آینده مشکلاتی را رقم میزنند.
ایسنا: جایگاه عکاسان در جامعه چگونه است؟
متاسفانه عکاسان در کشور و شهر قم جایگاه خوبی ندارند و معمولا عکاس را نامحرم میدانند درحالی که عکاسان به عنوان افرادی که تاریخ را ثبت میکنند باید به عنوان دوست و همراه همیشگی شناخته شوند.
البته این موضوع نیازمند بحث و بررسیهای دقیقتر است چراکه شاید خود عکاسان در گذشته طوری برخورد کردهاند که این دیدگاه به وجود آمده است.
ایسنا: عکاسان چه تاثیری در جامعه دارند؟
عکاسان خبری بخشی از تاریخ را در دست دارند.
به طور مثال خود بنده تاریخ مصور 22 سال گذشته قم را در آرشیو نگهداشتهام.
در این آرشیو عکسهایی از مراسم تشییع مراجع تا فتنههای مختلف و راهپیماییها وجود دارد که هرچه از زمان آن وقایع میگذرد ارزش این عکسها بیشتر میشود.
بسیاری از افرادی که به دنبال کارهای پژوهشی هستند از این ارشیوها استفاده میکنند.
ایسنا: چالشهای عکاسی را نام ببرید.
در قم چندین آسیب و مشکل بزرگ داریم که یکی از آنها چند دستگی گروههای عکاسی است که به سبب عدم مدیریت درست و مناسب افراد مسئول در این حوزه به وجود آمده است.
باید جوانان در این حوزه دیده شود و به سبک آنها احترام گذشته شود ولی متاسفانه امروز شاهد سنگاندازی و مانع شدن برخی از افراد و پیشکسوتان این رشته برای جوانان فعال هستیم.
امروز بستر فضای مجازی موجب شده است تا عکاسان جوان بتوانند عکسهای خود را در این فضا منتشر کرده و افرادی که مانع آنها بودهاند را دور بزنند و به همین دلیل نیز بسیاری از احترامها از بین رفته است.
برای مدیریت عکاسی در قم باید به نسل جوان احترام بگذاریم چراکه آنها میتوانند آینده عکاسی قم را تامین کند.
در قم در حوزههای عکاسی مستند، آئینی و خبری عکاسان برجستهای داریم که میتوانند آینده شهر را ترسیم کنند.
انتهای پیام
نظرات