فرزانه نصراصفهانی در گفتوگو با ایسنا با بیان اینکه شهرها پیوسته در حال تغییر و تحول با خود کمبودها، مسائل و مشکلات، محدودیتها و نیازهایی را به همراه دارند، بیان کرد: رفع کمبودها و نیازها و حل کردن مسائل و مشکلات، با برنامه ریزی دقیق و اصولی شروع میشود و وجود معضلات شهری امروزه احساس نیاز به برنامهریزی را بیشتر می کند و در چارچوب این تفکر، ایجاد تعادل، تناسب و هماهنگی در بخشهای مختلف شهر امکانپذیر است.
نصراصفهانی ادامه داد: برنامهریزی شهری، شهر را به سمت و سوی پویایی و حیات رهنمون میسازد و مدیریت شهری با وجود برنامه آینده نگرانه شهری در مسیر مناسب حرکت میکند، میتواند شهر را به خوبی اداره کند و این مورد محقق نمیشود مگر با انجام پژوهش های علمی در این زمینه.
وی افزود: نوع و سطح فعالیتهای پژوهشی یکی از شاخصهای اصلی توسعه و پیشرفت محسوب میشود، موفقیت در تمام فعالیتهای مربوط به توسعه صنایع، کشاورزی، خدمات و... به گسترش فعالیتهای پژوهشی بستگی دارد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری بیان کرد: در واقع پژوهش یکی از محورهای مهمی است که ضامن پیشرفت و توسعه پایدار در هر کشور به شمار میآید و امروزه همه مدیران شهری به ویژه در کلان شهرها بر این باور هستند که در موضوعات مهم شهری چون حمل و نقل، فرهنگی، اقتصادی ،عمرانی، نحوه خدمت رسانی به شهروندان، بهداشت و درمان و... قبل از هر اقدام توسعهای باید مورد پژوهش قرار گیرند تا نقاط ضعف و قوت سیستم شناسایی شود.
نصراصفهانی افزود: توسعه شهری بدون پرداختن به امر پژوهش با موفقیت چندانی همراه نخواهد بود، در واقع پژوهش موتور محرک و سنگ بنای اولیه پیشرفت و توسعه محسوب میشود.
وی ادامه داد: حتی اگر نشانههایی از توسعه بدون پرداختن به مبانی پژوهشی رخ دهد آن توسعه مستمر و پایدار نخواهد بود و نمیتواند مسیر مطمئنی را طی کند؛ بنابراین، پژوهش مبنای توسعه است.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری بیان کرد: امروزه شاخصهای مهم زندگی نسبت به گذشته دستخوش تغییر شده و اگر در مورد این مسائل، تحقیق و پژوهش نشود و توسعه شهری بدون نظارت و برنامهریزی شکل گیرد منجر به شکاف طبقاتی عمیقتر میشود.
نصراصفهانی اظهار کرد: امروزه عدم انجام پژوهش باعث ایجاد مشکلاتی در بحث امنیت اجتماعی و کاهش شاخصهای بهداشت و آموزش میشود که این مسائل در روند توسعه اختلال ایجاد میکنند.
وی با بیان اینکه تجارب علمی حاکی از این است که توسعه پایدار و متوازن، توسعهای است که توام با کاهش فقر و اختلاف طبقاتی و... باشد، افزود: در حال حاضر فرهنگ پژوهش تا حدودی در کشور نهادینه شده است و در شرایط موجود هر اقدامی در زمینه توسعه اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی در شهرها باید علم محورانه و پژوهش مدارانه باشد تا با بهره گیری از این دستاوردها مشکلات را به خوبی مدیریت کرد.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری خاطرنشان کرد: مدیران شهری باید با درک این ضرورتها، شهر را به صورت علمی اداره کنند و نکتهای که در این زمینه وجود دارد این است که در بسیاری از موارد شاهد هستیم که بین یافتههای علمی با نظامهای تصمیم گیری و اجرایی فاصله وجود دارد.
قصه پژوهشهای آرشیوی
نصراصفهانی ادامه داد: این امر منجر به این میشود که بسیاری از مطالعات و پژوهشهای انجام شده در آرشیو قرار گیرند و نتایج پژوهشها مورد استفاده و بهرهبرداری نباشند؛ همانند پایان نامههایی که هر ساله در قفسه کتابخانهها خاک میخورند و مورد بی توجهی نهادها و سازمانهای شهری قرار میگیرند.
وی افزود: از این رو باید راهکارهایی دنبال شود که مدیران تصمیم گیر شهر را دائما با نتایج تحقیقات پژوهشگران مرتبط کند و نگاه کارشناسانه و مجهز به علم روز باید پشتوانه هر تصمیم مهمی در شهر وجود داشته باشد و از انجام تصمیمات خودسرانه و بدون هیچگونه پایه علمی خودداری شود.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری تصریح کرد: بنابراین اجرای صحیح برنامهها در گرو آگاهی مجریان امور از آخرین یافتههای علمی و پژوهشی است، فقر اطلاعاتی عوامل اجرایی و مسئولان، حتی بهترین و کارآمدترین برنامهها را با شکست کامل مواجه میکند.
نصراصفهانی بیان کرد: تولید هرگونه اطلاعات غیرواقعی موجب به هم ریختگی و اختلال نظام برنامهریزی میشود و اگر برنامهریزی تنها روش اداره ثمربخش جوامع شهری محسوب میشود، پژوهش و تحقیق را باید یکی از عوامل اصلی نظام اجتماعی به حساب آورد.
وی تصریح کرد: جامعهای میتواند از تحقیق به عنوان تنها امکان شناسایی و برنامهریزی حل معضلات جاری خود بهره گیرد که علاوه بر گسترش فرهنگ تحقیق و پژوهش، به امر نظام بخشی به جامعه علمی خود نیز بپردازد و پژوهش و تحقیق را به عنوان یک عنصر بنیادین سازماندهی کند.
نبود ارتباط بین دانشگاهها و موسسات تحقیقاتی
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری بیان کرد: امروزه متاسفانه ارتباط منسجم و منطقی بین دانشگاهها و موسسات تحقیقاتی با واحدهای مرتبط با مدیریت اجرایی شهری وجود ندارد.
وی ادامه داد: عواملی چون عدم تخصیص بودجه کافی، ایجاد مقررات دست و پاگیر مالی و اداری برای پژوهشگر، عدم توجه به محققان، عدم مشخص کردن سیاستها و اولویتهای تحقیقاتی، عدم تدوین نظام صحیح و مطلوب برای توزیع اعتبارات پژوهشی توسط مدیران شهری، عدم تدوین ضوابط منسجم و قابل اجرا در رابطه با سیاستهای حمایتی از محققان و متخصصان و نادیده گرفتن دانشجو و دستاوردهای تحقیقاتی آنها این بی توجهی نسبت به پژوهش را تشدیدتر میکند.
این کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری بیان کرد: بنابراین با در نظر گرفتن این مسائل و مشکلات و تلاش برای حل آنها امیدواریم ذوق و شوق تحقیق مجددا از سرگرفته شود و این خود فرصت مغتنمی است برای پژوهشگران تا طیف وسیعی از مسائل و گرههای کور اجرایی کشور را مورد توجه قرار دهند.
نصراصفهانی یادآور شد: چنین فضای مشابهی در صورت تحقق، این فرصت را فرا روی مجریان امور قرار میدهد تا گامهای علمی برای حل معضلات موجود با اتکا به تحقیقات ژرفنگر و مطالعات کاربردی برداشته و اهداف توسعه همهجانبه را به تدریج جامه عمل بپوشانند.
انتهای پیام
نظرات