یک کارشناس حیات‎وحش گفت: جغدها نمی‌توانند چشمان خود را حرکت دهند بلکه ‌باید سر خود را برای دیدن چیزی به سوی آن بچرخانند.

محسن امیری در گفت‎وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) منطقه لرستان، بیان کرد: شاه بوف پرنده‌ایست بومی ایران و در گذشته نه چندان دور از پراکندگی خیلی فراوانی برخوردار بوده و امروزه نیز نسبتاً فراوان است.

وی اضافه کرد: از آمار و پراکندگی این پرنده با شکوه ایرانی اطلاع دقیق و درستی در دست نیست این پرنده در نواحی کوهستانی، استپ‎ها، مناطق صخره‎ای و سنگ‎های بیرون زده به سر برده و در لبه صخره‎ها و شکاف‎ها یا لانه‎های متروکه، آشیانه می‎سازد.

مهندس امیری ادامه داد: شاه بوف اندازه‎اش 66 تا 70 سانتی‌متر بوده و بزرگترین نوع جغد(دو برابر جغد گوش‌دراز) در ایران است.

کارشناس مسئول حیات‎وحش بیان کرد: بزرگترینجغد، جغد بزرگ خاکستری است که در اعماق جنگل‌های کانادا و آلاسکا زندگی می‌کند. بلندی آن ۶۷ سانتیمتر و بال گشوده‎اش به ۱۳۷ تا ۱۵۲ سانتیمتر می‌رسد.

امیری افزود: این پرنده شکاری دارای گوشپرهای مشخص، سینه زرد مایل به قهوه‌ای با رگه‌های پهن، چشم‌های درشت نارنجی رنگ، سطح پشتی زرد مایل به قهوه‌ای با لکه‌های قهوه‌ای پررنگ است. شاه‌بوف، طعمه‌های بزرگ تا اندازه خرگوش را می‎تواند شکار کند.

وی بیان کرد: این حیوان، صبح خیلی زود و غروب به شکار می‎پردازد و در شکاف سنگ‌ها و درخت‌ها استراحت می‎کند، روی شاخه‌های درخت در محلی نزدیک به تنه درخت به‌طور قائم می‎نشیند؛ شاه‌بوف پرنده‌ای تک‌زی است.

این کارشناس حیات‎وحش اضافه کرد: هرکس در یک نگاه می‌تواند جغد را به واسطه صورت پهن، پرها و چشمان گردش از سایر پرندگان باز شناسد. چشمان جغد خیلی درشت است. این چشمان برآمده‌ بوده و شبیه بیشتر پرندگان دیگر نیست. برای همین جغدها می‌توانند هرچیز را با هر دو چشم در یک زمان ببینند.

وی گفت: جغدهای دوربین دو چشم جداگانه مانند انسان دارند. اما جغدها نمی‌توانند چشمان خود را مانند آدم حرکت دهند بلکه ‌باید سر خود را برای دیدن چیزی به سوی آن بچرخانند. جغدها به خوبی و سریع می‌توانند پرواز کنند. هنگام گرفتن شکار با سرعت برق آسایی دیده می‌شود که می‌پرد.