این شاعر آئینی در مراسم شب آئین‌های رضوی که شامگاه گذشته، ۲۳ مهر ماه، در فرهنگسرای جهاد دانشگاهی خراسان رضوی برگزار شد، اظهار کرد: شعر فارسی به گونه‌ای که اکنون با آن مراوده داریم، ارتباطی با شعر قبل از اسلام ندارد چون زمان، محتوا و فرم تغییر یافته است. شعر فارسی تحت تاثیر شعر عربی از سال ۲۵۱ هجری با قصیده‌ای که یک شاعر در مدح یعقوی لیث صفاری می‌سراید، آغاز می‌شود و ظاهرا ایشان ابتدا قصیده‌ای به زبان عربی می‌سراید که وقتی به محضر یعقوب لیث می‌برد، او برگه شعر را پاره می‌کند و می‌گوید «چیزی را که من اندر نیابم، چرا باید گفتن» و او قصیده‌ای به تقلید از قصاید عربی، به زبان فارسی می‌سراید.

وی افزود: مفاهیم مذهبی و اهل بیت(ع) در شعر فارسی از همان روزهای راه افتادن این جریان، یکی از مضامین چشم‌گیر بوده و همواره مدنظر شاعران بوده و هست و تاریخ شعر فارسی مشحون است از منقبت‌ها، ستایش‌ها و توصیف‌هایی که با عظمت از بزرگان یاد شده است.

این شاعر تصریح کرد: پس از انقلاب اسلامی و تجدید حیاتی که اسلام پیدا کرد و پس از آن جریان جنگ تحمیلی و دفاع مقدس، شعر آئینی ما تحول مبارکی پیدا کرد و یک‌بار دیگر فضیلت‌های شعر آئینی ما در طول تاریخ فراخوانده شد و با درآمیختن آن با دستاوردهای عینی انقلاب و دفاع مقدس جلوه‌هایی در شعر آئینی ببینیم که در تاریخ شعر آئینی ما بخش‌های مغفول مانده‌ای بوده است که به برکت انقلاب و دفاع مقدس به چشم شاعران می‌آید و به آن می‌پردازند.

محدثی خراسانی خاطرنشان کرد: البته این تحول بیشتر در شعر عاشورایی ما رخ داده است. تصویری که در اشعار درباره شخصیتی مانند حضرت زینب(س) توصیف می‌شود، بیشتر بیان غافله‌سالاری کاروان اسرا و رنج‌هایی است که بر ایشان وارد می‌شود و نهایتا ستایش صبر و صبوری ایشان است که در شعرهای محافل هیاتی و مدح و مرثیه نیز مقداری در بیان این وجه زندگی ایشان افراط می‌شود تا جایی که ما در محاورات عامیانه‌مان اگر بانویی در اطرافمان وجود داشته باشد که انواع و اقسام مشکلات و مصیبت‌ها بر او وارد شده، به او لقب «زینب ستم‌کِش» می‌دهند که برخواسته از همین نوع نگاه ادبیات به این مقوله بوده است.

وی ادامه داد: در این حال به ناگاه، از حنجره یکی از شاعران انقلاب اسلامی یک غزل در رابطه با حضرت زینب(ع) فریاد می‌شود که در آن می‌گوید:

سِر نِی در نینوا می‌ماند اگر زینب نبود

کربلا در کربلا می‌ماند اگر زینب نبود

ذوالجناح دادخواهی بی‌سوار و بی‌رکاب

در بیابان‌ها رها می‌ماند اگر زینب نبود

در عبور از بستر تاریخ، سیل انقلاب

پشت کوه فتنه جا می‌ماند اگر زینب نبود

این شاعر بیان کرد: پس از این شعر تا حدی ما احساس می‌کنیم که حضرت زینب(س) در شعر ما جایگاه واقعی خود را پیدا می‌کند و گزارشی در شان او در شعر و تصویری منطبق با واقعیت در شعر بیان می‌شود.

محدثی خراسانی در رابطه با شعر رضوی گفت: علی‌رغم اینکه شعر رضوی پس از انقلاب اسلامی به لحاظ کمی حداقل بسیار گسترش پیدا کرد و برگزاری کنگره‌های شعر رضوی به خلق آثار فراوانی در جای‌جای کشور کمک کرده و آموزه‌های انقلاب اسلامی و دفاع مقدس هم در این موضوع بی‌تاثیر هم نبوده اما به نظر می‌آید که حوزه شعر رضوی بیشتر از این ظرفیت دارد که نگاه‌های تازه پیرامون آن در شعر شاهد باشیم.

وی ادامه داد: به دلیل اینکه بارگاه امام رضا(ع) در دسترس بوده و عمده‌ترین وجه دغدغه ما در ارتباط با این حضرت زیارت، راز و نیاز با ایشان و بیان درخواست شفا و نیازها بوده، این حوزه بیشتر در شعر هم مدنظر بوده و به دلیل حضور در بارگاه این حضرت از واژه‌هایی مانند صحن، رواق، کبوتر، پنجره، آهو و... بیشتر در تصویرسازی شاعران استفاده شده است‌.

این شاعر خاطرنشان کرد: نقشی که هجرت و شهادت امام رضا(ع) در طول تاریخ، در شکل‌گیری جریان‌های مذهبی و شیعی داشته، ظرفیت‌هایی است که در شعر رضوی باید بیشتر به آن‌ها پرداخته شود. مدح و منقبت و ستایش در جای خود ارزشمند است و باید تداوم داشته باشد اما عمده چنین اشعاری توصیف یک فضیلت کلی است و با تمام ارجمندی‌اش خیلی ما را به سوی هویتی که امام رضا(ع) و فرهنگ رضوی توانسته در سرزمین ما پی بیافکند و تاثیری که در امروز ما دارد و افقی که فردای ما می‌تواند با این فرهنگ برایش متصور بشود، نمی‌برد. لازم است که شعر رضوی در این نوع مسائل ورود پیدا کند.

انتهای پیام