در این میان، حوادث رانندگی و ترافیکی یکی از شایعترین حوادث بوده که سالیانه جان بسیاری از مردم را در جهان به خطر میاندازد. حوادث ترافیکی سالیانه جان ۱.۲۰۰.۰۰۰ نفر از مردم در جهان را می‌گیرد و ۵۰ میلیون نفر را نیز مجروح می‌کند. ایران از نظر سوانح ترافیکی به عنوان یکی از کشورهای دارای بیشترین موارد تصادف و مرگ و میر معرفی شده است.
درایران سوانح رانندگی، مقام نخست از نظر تعداد سال‌های از دست رفته عمر به دلیل مرگ زودرس را دارد
با توجه به عدم کاهش مرگ و میر ناشی از سوانح ترافیکی در سطح جهان با وجود کاهش این نوع سوانح در برخی از کشورها، در سال ۲۰۱۰ مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب مصوبه‌ای دهه جاری (سال ۲۰۱۱ الی ۲۰۲۰ ) را دهه اقدام برای ایمنی راه‌ها نام گذاری نمود و از تمام کشورهای عضو خواست تا با اجرای برنامه‌های پیشگیرانه نسبت به کاهش سوانح و حوادث ترافیکی اقدام کنند. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال ۲۰۱۳ در کشورهای با درآمد متوسط و پایین جوانان بیشترین نسبت مرگ ناشی از حوادث رانندگی را به خود اختصاص می‌دهند . در این کشورها بیش از ۳۰ درصد مرگ‌های ناشی از حوادث ترافیکی در گروه سنی ذکر شده اتفاق می‌افتد. بر اساس مطالعه ملی بار بیماری‌ها و آسیب‌ها در ایران در طی سال‌های اخیر سوانح رانندگی مقام نخست از نظر تعداد سال‌های از دست رفته عمر به دلیل مرگ زودرس در کشورمان را دارا بوده است.
حوادث ترافیکی ناشی از عوامل خطر انسانی، تکنیکی و شرایط وابسته محیطی هستند
حوادث ترافیکی پیامدهای پیچیده‌ای هستند که ناشی از عوامل خطر انسانی، تکنیکی و شرایط وابسته محیطی هستند. طراحی جاده‌ها، علائم و نشانه‌های اخطار دهنده و همچنین قانون‌گذاری در خصوص ساختار حمل و نقل ترافیکی، همگی عواملی هستند که بر تعداد و شدت حوادث رخ داده شده در حومه و درون شهرها تأثیرگذار هستند. شناسایی محتمل‌ترین عوامل خطر انسانی و غیر انسانی موثر بر شدت حوادث می‌تواند به عنوان پایه‌ای برای پیشگیری از حوادث ترافیکی به صورت کارساز در نظر گرفته شود.
بر اساس یک پژوهش در کشور نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که بالاترین فراوانی در بین عوامل خطر انسانی را بی‌توجهی به مقررات شامل می‌شود. در میان مطالعاتی که به بررسی عوامل انسانی و عوامل مربوط به وسیله نقلیه پرداخته‌اند، عللی همچون خواب آلودگی حین رانندگی، جنسیت، عدم استفاده از کمربند ایمنی، روز هفته، زمان سفر، جهت حرکت، سن و سرعت هنگام رانندگی و سیگاری بودن به عنوان عوامل خطر اصلی در بروز حادثه شناخته شده‌اند.
هرچند در طی این سال‌ها شاهد بهتر شدن روند کنترل حوادث ترافیکی با عملکرد سه گانه پلیس راهور ناجا، وزارت بهداشت و درمان و پزشکی قانونی هستیم، اما هنوز تا رسیدن به استانداردهای جهانی فاصله بسیار است. از بعد دیگر این گونه حوادث تا چندی پیش مورد توجه پژوهشگران کشور نبوده و اطلاعات کافی در زمینه عوامل زمینه ساز، علل اصلی و دیگر پیش‌بینیکننده‌های رخداد حوادث ترافیکی برای کمک به پیشگیری موثر از آن‌ها وجود ندارد یا ناقص و کم اعتبار است.
پنج عامل در کاهش تصادفات ناشی از ترافیک نقش اصلی و تعیین کننده را دارند
باتوجه به دیدگاه سازمان بهداشت جهانی، پنج عامل در کاهش تصادفات ناشی از ترافیک نقش اصلی و تعیین کننده را دارند که این عوامل عبارتند از: رعایت سرعت مطمئنه که می‌تواند ۷۰ درصد از تصادفات ایجاد شده را کاهش دهد. استفاده از کمربند ایمنی در هنگام رانندگی، استفاده از کلاه ایمنی برای موتور سواران که قادر است میزان مرگ و میر ناشی از تصادفات را تا ۴۰ درصد و میزان مجروحیت ناشی از تصادفات را تا حدود ۷۰ درصد کاهش دهد. همچنین بر اساس بررسی‌های به عمل آمده کنترل هوشیاری رانندگان به هنگام رانندگی و قابلیت دیدن و دیده شدن در خیابان‌های شهری و برون شهری قادر است بیش از ۳۵ درصد از تصادفات ناشی از ترافیک را کاهش دهد.
با توجه به اهمیت موضوع تصادف رانندگی و عوارض مادی و غیرمادی آن برای جامعه جهانی و به ویژه کشورهای در حال توسعه، مداخله اثربخش، راهکار اساسی در برخورد با این معضل مهم سلامت است. پس به جاست که برای اجتناب از خطر و حذف یا تقلیل خسارت‌های نشأت گرفته از حوادث، در صدد تدابیری باشیم که امنیت و آسایش افراد جامعه تأمین شود؛ چراکه می‌توان سوانح رانندگی و جاده‌ای را پیش‌بینی و پیشگیری کرد.
منابع:
*بختیاری، م و دیگران . (۱۳۹۳). «بررسی نقش عوامل خطر انسانی در شدت سوانح ترافیکی در راه‌های درون و برون شهری کشور». مجله ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها. شماره ۱۰. صص: ۸-۱.
*منصوری، جلالیان. (۱۳۹۵). «بررسی عوامل انسانی مرتبط با بروز سوانح ترافیکی منجر به فوت در استان ایلام در سال ۱۳۹۱». مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی ایلام شماره ۴. صص: ۶۰-۵۳.
*سیف، ی و دیگران. (۱۳۹۶). «کاربرد داده‌کاوی در شناسایی نقاط حادثه‌خیز در محور جاده هراز». مدیریت صنعتی. شماره ۲. صص: ۳۵۲-۳۳۰.
انتهای پیام
نظرات