صلاح الدین قسیمی در گفت و گو با ایسنا اظهار کرد: با توجه به اهمیت جهانی شدن بازارها و سرعت تغییرات در آن و همچنین نیاز شرکت ها و کشورها به رقابت تنگاتنگ در این بازار پر تلاطم، تکنولوژی های جدید و برتر به عنوان یک مزیت رقابتی در بازارهای جهانی مطرح است.

وی افزود: طبق گفته بارلی "موفقیت در آینده به احتمال زیاد وابسته به استفاده از دانش فنی و علمی، مدیریت اطلاعات، تحقیقات و فراهم کردن خدمات بهتر است".

به گفته این استاد دانشگاه آینده بیشتر وام گیر مغز است تا نیروی عضلانی؛ بسیاری از مصرف کننده ها خواهان افزایش کیفیت محصولات داخلی و توان رقابتی بودن آنها با محصولات مشابه خارجی هستند، اما باید دقت کرد که صنایع داخلی زمانی می توانند کیفیت محصولات خود را افزایش دهند که از بودجه مناسبی برای توسعه پژوهش و تولید نوآورانه بهره مند باشند.

وی ادامه داد: با توجه به برنامه های استراتژیک در جهت رونق جهش تولید، پژوهش نقش مهمی در ایجاد توسعه، خودکفایی، ارتقاء کیفی محصولات داخلی و رونق تولید ملی را خواهد داشت.

قسیمی تاکید کرد: تحقیق و پژوهش از طریق تاثیری که بر ایجاد نوآوری و فناوری تولید دارد فرایندهای تولید را بهبود می دهد و باعث استفاده بهینه از منابع در دسترس، کاهش هزینه ها، افزایش کیفیت، رضایتمندی بیشتر مشتریان، تسخیر بیشتر بازار و در نهایت بهره وری سازمان ها را به صورت تصاعدی می شود.

وی تصریح کرد: بنابراین هزینه هایی که سازمان ها بابت پژوهش و تحقیق صرف می کنند در کوتاه مدت به عنوان ابزار قدرتمند مزیت رقابتی باعث افزایش تولید نوآورانه و سود بیشتر خواهد شد. این موضوع در کشورهای توسعه یافته به خوبی قابل نمایان است.

این استاد دانشگاه گفت: هر جند در سال های اخیر برای پیوند صنعت و پژوهش با ایجاد پارک های علم و فناوری حرکت های خوبی آغاز شده ولی سرعت و تاثیر آن چشمگیر نبوده است تا زمینه تثبیت موقعیت پژوهش در سازمان ها شود.

وی تصریح کرد: اصولا پژوهش هم مانند هر پدیده دیگری زمانی درجامعه فضایی برای خود باز می کند که جامعه فایده و اثر مثبت آن را ببیند و تجربه کند، بنابراین پژوهش برای تثبیت موقعیت برتر خود باید با سازوکاری مشخص و برنامه ریزی شده، اثرات حضور خود را نشان دهد، به گونه ای که مدیران در سیاست گذاری های توسعه ای خود، پژوهش را به عنوان عاملی پیشبرنده و موثر دخالت دهند.

قسیمی خاطرنشان کرد: البته درحال‌حاضر موضوع‌های زیادی امر پژوهش در سطح کشور را با رکود نسبی و مشکلات جدی روبه‌رو کرده است که مهم‌ترین آنها عبارتند از نبود ارتباط منسجم و منطقی بین مراکز علمی و صنایع، بی‌توجهی به نهادینه‌سازی «فرهنگ پژوهش» در مراکز و سازمان‌های اجرایی، توجه نکردن به تقویت انگیزه برای انجام پژوهش‌ها، تخصیص نیافتن بودجه کافی، کم‌ توجهی به پژوهشگران، نبود سیاست‌گذاری‌های مشخص و متمرکز در پژوهش.